Πρώτο κείμενο για το 2019 και νομίζω ότι μια τέτοια μέρα, δε θα μπορούσα κι εγώ να αποφύγω το τετριμμένο μεν αλλά αναπόφευκτο απολογισμό για τη χρονιά που έφυγε...
Η αλήθεια είναι, ότι δε μου αρέσουν καθόλου οι απολογισμοί. Μου θυμίζουν κάτι σε «από Δευτέρα δίαιτα».
Ούτε στα γενέθλια μου δε συνηθίζω την ίδια μέρα να κάνω ανασκόπηση του χρόνου που πέρασε και να αναλογιστώ τις αλλαγές που πρέπει να κάνω στη ζωή μου.
Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες μέρες ή αφορμές για να αλλάξουμε πραγματικά τον εαυτό μας ή κάτι που δε μας αρέσει. Ίσως πάλι γιατί δε φοβήθηκα ποτέ τις αλλαγές στη ζωή μου. Ίσως γιατί περισσότερο απ’ όλα φοβάμαι το βόλεμα και τη στασιμότητα.
Χαίρομαι λοιπόν, που πέρασε ακόμη ένας χρόνος και δε με βρήκε βολεμένη και στάσιμη. Και όχι δεν ήταν ένας εύκολος και ρόδινος χρόνος. Ήταν όμως ένας χρόνος γεμάτος μαθήματα και εμπειρίες. Και με αρκετές όμορφες στιγμές για να μην είμαι και άδικη. Δεν ξέρω αν με ωρίμασε ουσιαστικά-αυτό θα σας το πω με βεβαιότητα τον επόμενο χρόνο- σίγουρα όμως μου έμαθε πολλά πράγματα.
Μου έμαθε να αποδέχομαι ότι οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας, δεν έρχονται πάντα για να μείνουν.. Και ότι αυτοί που αξίζει, στο τέλος πάντα μένουν. Όταν έρχεται ένας άνθρωπος στη ζωή μας κάποιος άλλος φεύγει ή και το αντίθετο. Συνήθως, όταν επιτελέσει το σκοπό του και έχουν πάρει οι δύο εμπλεκόμενοι τα μαθήματα τους κλείνει ο κύκλος και προχωράει ο καθένας τη ζωή του. Όπως και να έχει, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι συνοδοιπόροι μας στο ταξίδι της ζωής. Είναι επιλογή μας πως θα τους αξιοποιήσουμε μέσα σ’αυτό. Κάποιοι άνθρωποι είναι ο προορισμός μας, μα οι περισσότεροι είναι το ταξίδι μας και αυτό είναι που μετράει.
Το πιο σημαντικό είναι να ζεις τη κάθε σχέση με ανοιχτή καρδιά και ν’ αφήνεις το χρόνο να φανερώσει το σκοπό της γνωριμίας. Αυτός ξέρει πάντα καλύτερα. Απλώς, μάθε να είσαι ανοικτός σε ό, τι έρχεται ή φεύγει από τη ζωή σου. Κάποιος λόγος υπάρχει ή έστω ένα μάθημα.
Το 2018 μου έμαθε ακόμη να εστιάζω στα πράγματα που μπορώ να ελέγξω και να μην πασχίζω γι’αυτά που είναι πέρα από τον έλεγχο μου.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν και οι φετινές γιορτές, που εξελίχθηκαν μάλλον κάπως περίεργα για μένα..
Και ενώ είχα κανονίσει ένα ταξίδι, μια ξαφνική αδιαθεσία που τελικά κατέληξε σε ίωση, μου ανέτρεψε τα σχέδια και με ανάγκασε να μείνω σπίτι μου στην Αθήνα, χωρίς καν να μπορέσω να πάω στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη και να δω τους γονείς μου και τα ανίψια μου.
Η αλήθεια όμως είναι ότι βαθιά μέσα μου αυτό που ήθελα περισσότερο αυτά τα Χριστούγεννα ήταν να ξεκουραστώ και ίσως δεν ήταν τόσο άσχημο τελικά να απομονωθώ για λίγο.
Ίσως τελικά το σύμπαν με άκουσε και μου έστειλε αυτή την.. ίωση.
Ok... ίσως δεν ήταν και ο καλύτερος τρόπος να μου κάνει το χατήρι αλλά μάλλον ήξερε ότι δεν υπήρχε άλλος.
Όχι, μη με παρεξηγήσετε. Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Όλη αυτή η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι γιορτινές αυτές μέρες μου φέρνουν στο μυαλό παιδικές αναμνήσεις και μου ξυπνούν πάντα συναισθήματα.
Θέλω απλά να σας πω, ότι δεν έγινε και τίποτα αν φέτος δεν περάσατε τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής σας. Δεν πειράζει αν δεν καταλήξατε στον ιδανικό προορισμό με την ιδανική παρέα. Ίσως δεν ήταν γραφτό φέτος. Το μόνο που με πειράζει εμένα προσωπικά είναι να μην μπορώ αυτές τις γιορτινές μέρες να νιώσω πραγματικά συναισθήματα. Ευχάριστα ή ακόμη και αρνητικά. Μα πάνω απ’όλα αληθινά. Αυτό που θα με πείραζε θα ήταν να μην μπορώ να νιώσω τη ζεστασιά και την αγάπη των αγαπημένων μου προσώπων. Ή να είμαι αναγκασμένη να χαρίζω το ψεύτικο χαμόγελο μου σε βαρετές κοινωνικοποιήσεις που δε θα με εκφράζουν.
Γι’ αυτό μην ξεχνάτε ποτέ να παίρνετε αγκαλιά τους αγαπημένους σας. Κλείστε τα μάτια, αντλείστε θετική ενέργεια και αφεθείτε στη μαγεία όχι μόνο των γιορτών, αλλά της αληθινής αγάπης και θαλπωρής.
Γιατί, η αγάπη, όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ, κάνει θαύματα.. Και δεν έχεις παρά να το πιστέψεις.
Α και να μην ξεχάσω το πιο σημαντικό. Προσπάθησε αυτό το χρόνο να βγεις έξω από τη ζώνη άνεσης σου ( τη λεγόμενη comfort zone). Το ξέρω ότι μπορεί ίσως στην αρχή να σου φανεί αρκετά τρομακτικό και ριψοκίνδυνο. Πίστεψε με όμως θα ανακαλύψεις συναρπαστικά πράγματα μέσα από αυτή τη διαδικασία τόσο για τον ίδιο σου τον εαυτό όσο και για τους γύρω σου. Πάρε λοιπόν αυτό το ρίσκο, ακολούθησε το ένστικτο σου και πήγαινε κόντρα στους φόβους σου και πέρα απ’αυτούς. Δε χρειάζεται να είναι κάτι δραστικό και δύσκολο. Αλλά μικρές μικρές αποφάσεις και αλλαγές που δεν είχες φανταστεί ποτέ ότι μπορούσες να κάνεις και που θα σε βγάλουν από την ασφάλεια της συνηθισμένης σου ρουτίνας.
Στο υπόσχομαι ότι αυτά που έχεις να κερδίσεις είναι πολύ περισσότερα από αυτά που θα χάσεις.
Σου εύχομαι, λοιπόν, να δώσεις αυτή την ευκαιρία στον εαυτό σου και να ζήσεις το πιο συγκλονιστικό χρόνο της ζωής σου!
Instagram: Anthi__Salagoudi
Facebook: Anthi Salagoudi
Twitter: @ASalagoudi
Υ. Γ. «Ο χρόνος που μετράει σε λίγο δε θα’ναι εδώ. Θα τον φάω ή θα με φάει, αυτά είχα να σου πω»
Τον τίτλο του κειμένου τον δανείστηκα από το ομώνυμο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου σε μουσική Lucio Dalla για όλα αυτά που πρέπει να μετράνε πραγματικά στο χρόνο που περνάει.
