Σήμερα ένιωσα έναν προβληματισμό για τις σχέσεις..
Όλοι αναζητάμε τον ιδανικό σύντροφο. Εναν σύντροφο που να ταιριάζουμε ουσιαστκά και όχι επιδερμικά.Εναν σύντροφο που να επιθυμούμε να έχουμε δίπλα μας, πλάι μας και κοντά μας, και όχι απέναντι μας όπως συχνά συμβαίνει. Εναν σύντροφο που να έχει την ικανότητα να αγαπά και το επισημαίνω αυτό, καθώς δεν πρόκειτε για κάτι δεδομένο, όπως θεωρούμε. Ενας άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει το ταίρι του,μόνο όταν έχει γνωρίσει τον εαυτό του και σέβεται την ίδια του την ατομικότητα.Το ιδανικό θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, ένα ζευγάρι που έχει βρει τη χρυσή τομή, έχοντας μια σχέση αγάπης, κατανόησης, σεβασμού και όλα αυτά, χωρίς η πάροδος του χρόνου, να έχει επηρεάσει την ερωτική τους ζωή, σε βαθμό να είναι ανύπαρκτη.Τις περισσότερες φορές η ερωτική διάθεση έχει αντικατασταθεί με την γκρίνια και τις διαφωνίες, και αυτές και μόνο αυτές, έχουν την τιμητική τους. Μια σύνηθες πραγματικότητα ωστόσο είναι η παρακάτω.
Θέλω… Ο άνθρωπος μονίμως κάτι θέλει και συνήθως όταν το αποκτά (μετά από ένα χρονικό διάστημα) παύει να το θέλει, καθώς του γεννιέται μια καινούρια επιθυμία,είτε πρόκειται για στόχους,συντρόφους,επαγγελματικά σχέδια..Στους στόχους και τα επαγγελματικά σχέδια φυσικά δεν το βρίσκω αρνητικό,αλλά στο συντροφικό κομμάτι ,γιατί ο θαυμασμός υποχωρεί; Γιατί ο χρόνος δεν δρα σαν καταλύτης όμορφων ιστοριών, κατά συνέπεια εξέλιξη, με συνειδητότητα στο ζευγάρι και με γνώμονα την κοινή ευτυχία; Γιατί τις περισσότερες φορές δρα σαν συνήθεια με αποτέλεσμα τη συγκαταβατικότητα ή το χωρισμό;
Αυτό φαντάζομαι το ερώτημα μας απασχολεί όλους. Πρόσφατα μάλιστα βρέθηκα σε μια κουβέντα που διαπίστωσα τεράστιο χάσμα μεταξύ των απόψεων γυναικών και αντρών. Άλλη μια φορά που απόρησα πώς να υπάρξει ουσιαστκή επικοινωνία των δυο φύλων αν αποκλίνουν τόσο στα βασικά.
Σκέφτηκα λοιπόν να αναλύσω την πορεία μιας ερωτικής σχέσης. Κάποια στιγμή γνωρίζουμε έναν άνθρωπο, τον αποκαλούμε σύντροφο και σε σύντομο χρονικό διάστημα πιθανό συμβιώνουμε κιόλας. Ταιριαστά όλα η πρώτη περίοδος και όσο περνάει ο καιρός γίνονται
αταίριαστα.. Ας το πάρω όμως από την αρχή..! Τι εννοώ! Γνωριμία .Όλα τέλεια.Το πρώτο πράγμα που κάνει κανείς είναι να ακούει τον άλλον, αργότερα δειλά δειλά μιλάει, τον πλησιάζει, τον αγκαλιάζει, τον φιλάει.Τον κατακτά και μετά ξεκινάει κάτι εντελώς άλλο. Παιχνίδια εξουσίας, ανταγωνισμός, πνίξιμο και φυσικά μην ξεχνάμε την προσπάθεια της αλλαγής, ενώ για αυτό που είσαι αρχικά σε επέλεξαν,ξαφνικά πρέπει να γίνεις κάτι άλλο.
Γιατί στην αρχή, είναι όλα τόσο όμορφα, όσο περνάει ο καιρός γεννιέται η κτητικότητα και η μη αποδοχή του άλλου; Μήπως έχει να κάνει με τη μη κοινή εξέλιξη; Μήπως η διαφορετικότητάς μας σαν άνθρωποι, στην αρχή μας δελεάζει και όσο περνάει ο καιρός μας απομακρύνει; Μήπως όσο μεγαλώνουμε δεν επιθυμούμε τελικά να ξεβολευτούμε; Μήπως αναζήταμε το πάθος και την ένταση και όταν αυτά καταλαγιάζουν δεν ξέρουμε πως να τα διαχειριστούμε; Πολλές ερωτήσεις μου γεννιούνται.
Όμως, επειδή θέλω να πιστεύω στο παραμύθι και στον Ρομέο και την Ιουλιέτα, όπως φαντάζομαι και εσύ, ο έρωτας μπορεί να υπάρξει σε διάρκεια.Τον τρόπο τον βρίσκει το εκάστοτε ζευγάρι που έχει κοινό θέλω την πετυχημένη συνύπαρξη. Στο συζώ και όχι στο απλά ζω. ΌΛΑ είναι στο χέρι μας,αρκεί να σταματήσουμε να είμαστε τόσο εγωκεντρικοί. Ας μην κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας και ας ακούμε λίγο παραπάνω.Όπως πολύ σωστά έχει πει ένας φιλόσοφος : ¨Ο Θεός δεν μας έβαλε βλέφαρα στα αυτιά για να κλείνουν ,(όπως τα μάτια) , γιατί ήξερε ότι ο άνθρωπος είναι τόσο απασχολήμενος με το εγώ του, που ούτως η άλλως δεν θα ακούει, ή μάλλον καλύτερα θα ακούει μόνο αυτά που θέλει να ακούει…
Αν όμως συζητάμε μεταξύ μας και επιθυμούμε να πλησιάζουμε τον σύντροφο ουσιαστικά, θα έχουμε πιθανό και τη σχέση που ονειρευόμαστε να έχουμε.
Γυμναστείτε μαζί, βρείτε ένα χόμπι μαζί.. Βοηθάει…
Σήμερα σας προτείνω ασκήσεις που μπορείτε να κάνετε με τον φίλο σας.
Κάποιες, θα έλεγα ότι έχουν βαθμό δυσκολίας,αλλά και μόνο η προσπάθεια θα σας φέρει πιο κοντά, σίγουρα θα γελάσετε και σίγουρα θα ανεβάσει τη λίμπιντο!
Γιατί μην ξεχνάμε για να λειτουργήσει ακόμα και μια σχέση, χρειάζεται να τη δουλεύεις…
Αν την εγκαταλείψεις, θα σε εγκαταλείψει….!
Να ευχαριστίσω τον Γιάννη Κορδώνη για τη φιλική του συμμετοχή….
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)