H 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η πανελλήνια ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού. Η ημέρα κατά του bullying. Και με αφορμή την ημέρα αυτή, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, στο συνέδριο που διοργάνωσε ο Δικηγορικός συλλογος Θεσσαλονίκης, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ήταν μεγάλη μου χαρά και τιμή να βρίσκομαι εκεί. Και ήμασταν ολοι εκει. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας. Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος, ο Σάββας Πούμπουρας, η Εύη Φραγκάκη, η Βίκυ Σταυροπούλου, η Ντορέττα Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, η Μαρία Κωνσταντάκη, ο Νίκος Μάρκογλου, η Κατερίνα Ζαρίφη, η Πηγή Δεβετζή, ο Ηλίας Γκότσης...και πολλοί-πολλοί ακόμη για να στηρίξουμε την εκστρατεία κατά της ενδοσχολικής βίας. Κάναμε όλοι μαζί boooo στο bullying, να τρομάξει και να φύγει. Πώς;
Με αγάπη για τον άνθρωπο, με αγάπη για το συμμαθητή, με επικοινωνία και με ομαδικότητα. Κάθε φορά που μαθαίνω για ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού, ραγίζει η καρδιά μου ...και δε μιλάω μόνο ως δημοσιογράφος, μιλάω και ως μητέρα.
Σήμερα είναι κάποιο παιδί που μαθαίνουμε από τις ειδήσεις , αύριο μπορεί να είναι το δικό σας παιδί, το δικό μας παιδί, ο αδερφός σας, η αδερφή σας, ο φίλος σας, η φίλη σας. Μην κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε. Γιατί μιλάμε για παιδιά. Και τα παιδιά χρειάζονται να είναι ευτυχισμένα, όχι τρομοκρατημένα.
Το bullying αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, καθώς πολλά παιδιά καθημερινά δέχονται σωματική ή λεκτική βία ή το συνδυασμό και των δύο, χωρίς λόγο..Έτσι για πλάκα. Δεν έχει καμία πλάκα όμως. Για κανέναν. Γιατί αυτή η ιστορία δεν έχει θύμα και θύτη. Έχει μόνο θύματα. Γιατί και ο θύτης στην ουσία είναι θύμα. Ο θύτης - που ασκεί βία σε κάποιον άλλο πολλές φορές έχει υπάρξει θύμα bullying ή έχει μεγαλώσει χωρίς ίχνος αγάπης. Άρα η κοινωνία μας, πρέπει κοιτάξει στη ρίζα του προβλήματος. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Μικροί, μεγάλοι, δάσκαλοι, καθηγητές, γονείς. Όλοι έχουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης και θα πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουμε αυτό.
Σε όλες τις χώρες τα ποσοστά σχολικού εκφοβισμού ανεβαίνουν με ταχύτατους ρυθμούς, χρόνο με το χρόνο.
Υπάρχουν παιδιά που έχουν πέσει θύματα ενδοσχολικής βίας και δεν το έχουν πει σε κανέναν. Ούτε καν στην οικογένειά τους. Το περνούν μόνα τους κ αυτό έχεις τεράστιες ψυχολογικές συνέπειες στο παρόν αλλά και αργότερα μεγαλώνοντας. Δεν είναι ντροπή να μιλήσεις, να το επικοινωνήσεις, να ζητήσεις βοήθεια. Δεν είσαι μόνος. Το σύνθημα είναι ένα: Παιδιά μιλήστε!
Μιλήστε , αγαπήστε, σεβαστείτε, επικοινωνήστε περισσότερο και κριτικάρετε λιγότερο. Βασικά μην κρίνετε, γιατί πολύ απλά, δεν σας κάνει καλό. Αυτή η πεποίθηση ξεκινά από το σπίτι, από την οικογένεια και από το σχολείο. Για αυτό είμαστε όλοι υπεύθυνοι!
Κανείς ποτέ δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω έναν άνθρωπο. Και δεν μπορεί κάποιος να δέχεται βία είτε ψυχολογική, είτε σωματική, για κάποιο χαρακτηριστικό που έχει ή που δεν έχει.
Είμαστε όλοι διαφορετικοί και για αυτό ξεχωριστοί...Σεβόμαστε τον άλλον με τις ιδιαιτερότητές του.
Σας φιλώ,
Μαρία Φραγκάκη
Πάντα με βρίσκετε εδώ:
Instagram: fragakimaria
Facebook: Maria Fragaki B
Twitter: @FragakiMaria
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)