Είναι αργά το βράδυ που γράφω μετά από μια εξαντλητική μέρα από πολλές απόψεις...Θα σας πω ότι για προσωπικούς λόγους έχω πόνο στη ψυχή μου και θα σας πω επίσης ότι πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που χαιρόμαστε κάθε μέρα τον ήλιο, το περπάτημα, τους φίλους μας, τα «απλά» μας... Να νιώθουμε ευλογημένοι που ζούμε... Τόσο απλά...
Η ζωή είναι ωραία μα η ζωή είναι και πολύτιμη και σας το γράφω σήμερα που έχω κάθε λόγο να το πιστεύω.
Και ναι είναι αλήθεια! Ο δρόμος προς τη κανονικότητα σιγά-σιγά ανοίγει και η επιστροφή στη πραγματικότητα είναι γεγονός.
Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας θα σας πείσει και θα σας κάνει να αναρωτηθείτε αν όλα έγιναν για κάποιο λόγο. Μη με ρωτήσετε δεν έχω κάτι να σας απαντήσω. Νιώθω όμως πως η «ελευθερία ζωής» μου έλειψε και χαίρομαι που οι ρυθμοί κατά κάποιο τρόπο επανέρχονται.
Και ξαφνικά ένας καφές με μια φίλη φαντάζει υπέροχη στιγμή της ημέρας, ακόμα και το μποτιλιάρισμα έχει κι αυτό την «ομορφιά» του. Μη μου πείτε πως δεν το σκεφτήκατε;
Και η ζωή μάλλον πάει να συνεχιστεί σχεδόν κανονικά κι εμείς πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που τα πολύ δύσκολα φαίνεται να είναι παρελθόν. Ας μάθουμε από όλο αυτό και ας νιώθουμε τυχεροί, ο καθένας ξεχωριστά ,που τα καταφέραμε!
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)