Τόλμησα…Ναι τόλμησα και άνοιξα εκείνο το μικρό συρταράκι που έχω στο δωμάτιο μου με παλιές φωτογραφίες. Δεν μου αρέσει να «σκαλίζω» αναμνήσεις αλλά αυτή τη φορά μου βγήκε σε καλό.
Διάλεξα δύο από τη παιδική μου ηλικία. Πολύ χαρακτηριστικές. Στο σχολείο, γιορτή Χριστουγέννων. Πάντα μου άρεσε να έχω σημαντικό ρόλο στις σχολικές γιορτές και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ήθελα να λέω πιο πολλά από τους συμμαθητές μου.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το χωριό μου στη Κεφαλονιά, με το κατσικάκι μου…Το κατσικάκι μου που ανέβαινε στο κρεββάτι μου, που έτρεχε μαζί μου, που με περίμενε κάθε πρωί να το αγκαλιάσω…
Οι άλλες φωτογραφίες είναι φυσικά πιο πρόσφατες. Και είναι από ταξίδια .Λέω να μην σας αναφέρω ποσά χρόνια πριν.
Είναι αρκετά, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τελικά τι αλλάζει μέσα σε αυτά τα χρόνια. Έχω δει και έχω ζήσει πολλά από τότε. Και μου αρέσει που είμαι σήμερα καλά, δυνατή και «γεμάτη». Αλλά θέλω κι άλλο .Γιατί η ζωή έχει κι άλλο, πρέπει να έχει και να είναι ωραία και να είναι χαρούμενη και ας μεγαλώνουμε. Να ζούμε πρέπει και να νιώθουμε…Να νιώθουμε…Και ας έχουμε πια το αρχείο του κινητού για άλμπουμ. Προχωράμε…
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)