Γύρισα από τις διακοπές μου, τις οποίες απόλαυσα με το παραπάνω και ας έφυγα με κακή διάθεση λόγω συνθηκών, που μας έχουν όλους αποσυντονίσει. Ωστόσο, με το που πάτησα το πόδι μου, στο πρώτο νησί που επισκέφτηκα, ξεχάστηκα και αφέθηκα εντελώς, από τα προβλήματα. Εκανα πολύ όμορφες κουβέντες, με ενδιαφέροντα άτομα που με κέρδισαν αμέσως, με την θετική τους αύρα, όπως και την επιλεκτικά θετική τους θέση, απέναντι στη ζωή. Συνήθως, εγώ είμαι αυτή που δίνω κουράγιο, που δίνω δύναμη, που δίνω ελπίδα, για κάτι καινούριο,κάτι πιο όμορφο,κάτι που θα σε πάει παρακάτω. Υπήρξε ένας άνθρωπος, που με κράτησε αποσβολωμένη, ακίνητη και τα λόγια του, αν και παραμυθένια για την εποχή μας, με γέμισαν αγάπη.
Νοιώθω απογοήτευση με τον κόσμο, του ανέφερα, αισθάνομαι ότι δεν εκτιμά. Η απάντησή του, ήταν απλή. Εσύ να αγαπάς, να μην σταματήσεις ποτέ να αγαπάς, να δίνεις, να προσφέρεις. Η αγάπη αφορά εσένα, όχι τον άλλον. Τον εαυτό του βλάπτει, όποιος εσκεμμένα θέλει να σε πονέσει. Εσύ, παρέμεινε ο άνθρωπος που αγαπά. Μην αλλάξεις. Ο άλλος, είναι ο άνθρωπος που στην ουσία, είναι μόνος, έχοντας κάποιες λίγες στιγμές ευτυχίας. Να αγαπάς κάθε μέρα, μου είπε. Να αγαπάς και αυτούς που σε πονούν. Είναι αδύναμοι, δεν φταίνε. Συγχώρεσε την αδυναμία τους. Η μεγαλύτερη τσιγγουνιά που μπορεί να υπάρξει, είναι η τσιγγουνιά της καρδιάς. Αυτοί οι άνθρωποι, καταλήγουν φυλακισμένοι μέσα στο ίδιο τους το σώμα. Κατέληξα, σε ένα απλό συμπέραμα εκείνη τη βραδυά. Ό,τι δίνω, το δίνω σε μένα, αν σταματήσω να δίνω, θα το αφαιρέσω από μένα. Αλλά, επειδή η αγάπη ρέει προς όλες τις κατευθύνσεις, είναι σημαντικό να μάθω να ξεχωρίζω που θέλω να δίνω. Η ευτυχία, η πραγματική συναισθηματική ευημερία χρειάζεται ΑΥΤΗΝ την αγάπη, ΑΥΤΗ που ρέει ….
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)