Επιθυμία No 37: "Να συναντήσω τη Mariah Carey". Done.

Όλοι μας έχουμε μία λίστα επιθυμιών. Λάθος. Όλοι μας έχουμε δύο λίστες επιθυμιών. Μια που είναι εφικτή και μια που είναι -μάλλον- ανέφικτη. Αυτή τη δεύτερη την έχω τσεκάρει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Η τελευταία επιθυμία μου που έγινε πραγματικότητα, δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1994, έχοντας αποκτήσει το πρώτο μου discman (δώρο γενεθλίων από τους γονείς τον Αύγουστο) και μαζί το πρώτο μου cd. Αυτό της Mariah Carey.

«Κόλλησα» με το “Hero”, όπως και εκατομμύρια κόσμος άλλωστε και ονειρεύτηκα να τη δω κάποτε να μου το τραγουδάει vis a vis. 

 

«Σιγά μη τη δεις από κοντά εσύ χαζό 15χρονο», είπε η…κακή φωνή μέσα στο κεφάλι μου. Και μεταξύ μας, είχε όλες τις πιθανότητες να πέσει μέσα. Ο Θεός, όμως, είχε άλλα σχέδια.

24 χρόνια και μερικούς μήνες αργότερα, αυτή η άπιαστη ευχή, έγινε πραγματικότητα, ενώ η Carey είχε στο μεταξύ πουλήσει 200 εκατομμύρια άλμπουμ και είχε σπάσει δεκάδες ρεκόρ στα charts. Το ονειρεύτηκα στα 25 της, το πραγματοποίησα στα 49 της. Ας είναι...

 

 

Μια σειρά από περιορισμένες εμφανίσεις στην Ευρώπη με καθαρά χριστουγεννιάτικο concept και τίτλο “All I Want For Christmas Tour”, ήταν η ευκαιρία που έψαχνα. Ο Θέμης Γεωργαντάς -όπως πάντα- είχε φροντίσει όλες τις πολύπλοκες λεπτομέρειες, είχε εξασφαλίσει κάποια από τα μόλις 20 (!) εισιτήρια που θα μας εξασφάλιζαν το «όνειρο». Πρώτη σειρά στη συναυλία της Mariah και μετά συνάντηση και γνωριμία από κοντά στο ειδικά διαμορφωμένο καμαρίνι της. 

 

 

Ένα τραγούδι πριν το τέλος, η μισή μου επιθυμία έγινε πραγματικότητα, αφού άκουσα τις πρώτες νότες από το “Hero” και η Mariah ήταν ένα μέτρο μπροστά μου. Το άκουσα σαστισμένος και ίσα που πρόλαβα να τραβήξω ένα ρεφραίν για να μου μείνει ενθύμιο το βίντεο. Την ανατριχίλα της στιγμής, τη νιώθω ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές.

Το καλοκαίρι του 1994 περνάει από μπροστά μου. Ήμουν 15 και τώρα 39. Μα πως ; Το 1994 ήταν πριν λίγο. Πριν 5-6 χρόνια ; Κι όμως. Ήταν πριν 24. Η ευχή μου ήταν μπροστά μου και με ένα αντίτιμο, μπορούσε να πραγματοποιηθεί στο 100%. Μπήκαμε στο καμαρίνι, τη συναντήσαμε, της είπαμε δυο λόγια. Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, την αγκάλιασα, την κοίταξα και την ώρα που έβγαινε αυτή η φωτογραφία, δεν είχα καταλάβει ότι κρατάω την Mariah Carey. Το 1994 πέρασε πάλι από μπροστά μου.

 

Ναι, κάποιες ευχές γίνονται πραγματικότητα.