Ο τίτλος μπορεί να σας παραπέμπει αλλού, αλλά όχι δεν είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος.
Με αφορμή κάποια εξειδικευμένα σεμινάρια που ξεκίνησα πρόσφατα σχετικά με τη δημοσιογραφία, χρειάζεται να βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας συχνά. Κάτι που ομολογώ δεν το έκανα έως τώρα. Πότε δε χρειάστηκε να εργαστώ στο κέντρο της Αθήνας, καθώς όλες οι δουλειές μου, κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί κτλ ήταν και είναι στα προάστια της Αττικής και κυρίως στα βόρεια.
Αυτό από τη μια είναι καλό γιατί δεν παλεύω με την κίνηση στους δρόμους ή με την πολυκοσμία στα μέσα μαζικής μεταφοράς, από την άλλη όμως έχω φτάσει στο σημείο να μην γνωρίζω καλά την πόλη μου, όπως και πολύς κόσμος άλλωστε. Και δεν ξέρω για εσάς, αλλά όταν το σκέφτομαι, με πιάνει το παράπονο. Γιατί συνειδητοποιώ ότι κάθε φορά που ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, εξερευνούμε την πόλη, περπατάμε πολύ και χρησιμοποιούμε τα μέσα της εκάστοτε πόλης. Και είμαστε και πάρα πολύ χαρούμενοι για αυτό. Εδώ όμως τι κάνουμε; Τίποτα, προφανώς επειδή θεωρούμε την πόλη μας δεδομένη. Άραγε πόσοι από τους Αθηναίους έστω, έχουν πάει στο μουσείο της Ακρόπολης; Έχουν περπατήσει στην Αρεοπαγίτου;; Χμμμ...καταλαβαίνω. Καλά, μη νομίζετε... και εγώ μόλις πέρυσι πήγα για πρώτη φορά στο μουσείο και περισσότερο λόγω του παιδιού. Και μάλιστα χρησιμοποιήσαμε το μετρό, για να πάμε στην Ακρόπολη και ο Νικόλας είχε ενθουσιαστεί γιατί ήταν η πρώτη φορά που έμπαινε στο μετρό.
Έναν ενθουσιασμό τον είχα και εγώ βέβαια, γιατί φτάσαμε σε χρόνο dt... Όπως ενθουσιάστηκα και χθες που βρέθηκα στο Σύνταγμα μέσα σε 16 λεπτά. Αν είχα χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο μου, σε 16 λεπτά μετά βίας θα είχα βγει στον πρώτο μεγάλο κεντρικό δρόμο της περιοχής μου. Και για να φτάσω στο κέντρο εκείνη την ώρα, θα ήθελα τουλάχιστον μια ώρα…και κάπου να εκτονώσω τα νεύρα μου μετά. Σπουδαίο και μεγάλο το έργο το μετρό πραγματικά. Και οι Αθηναίοι το εκτιμούν και το χρησιμοποιούν υπέρ το δέον.
Με μια γρήγορη ματιά, ωστόσο, καταλαβαίνεις ποιος χρησιμοποιεί συχνά το μέτρο και ποιος όχι. Όπως εγώ ας πούμε. Που έψαχνα να βρω ποια γραμμή του μετρό θα πάρω και αφού μπήκα στο μετρό, είχα ακόμη την αμφιβολία αν έχω μπει στο σωστό τρένο ή μήπως αντί για Σύνταγμα, βρεθώ στο Αεροδρόμιο η στον Πειραιά ξέρω 'γω...
Αφού βεβαιώθηκα όμως ότι είμαι στο σωστό, άρχισα να απολαμβάνω τη διαδρομή (ούτε καν) και κυρίως τον κόσμο.
Με μια γρήγορη ματιά λοιπόν καταλαβαίνει κάνεις ότι ο κόσμος στο μετρό:
Είναι περιποιημένος, δεν είναι περιποιημένος, είναι χαρούμενος, είναι προβληματισμένος, διαβάζει, ακούει μουσική με τα ακουστικά του, τρώει τα νύχια του μανιωδώς... (μαζί και τα εκατομμύρια μικρόβια που έχει στα χέρια του), ασχολείται με το κινητό του, χαζεύει κ παρατηρεί τους γύρω του, ενίοτε εντόνως κ αδιακρίτως, συζητάει αν έχει παρέα, σκέφτεται τι θα φάει στο γραφείο, τι θα μαγειρέψει μόλις πάει σπίτι, μελετά τον πίνακα με τις στάσεις του μετρό, για να δει σε ποια στάση θα κατέβει, στριμώχνεται πολύ -ειδικά σε ώρες αιχμής, κάποιοι είναι αρωματισμένοι και μοσχοβολάνε καθαριότητα(τους αγάπησα λίγο παραπάνω αυτούς), ενώ κάποιοι άλλοι δυστυχώς δεν είναι αρωματισμένοι και πάλι δυστυχώς, δε μοσχοβολάνε καθαριότητα.
Εν ολίγοις, όλη η κοινωνία μας αποτυπώνεται μέσα στο μετρό. Θα μου πείτε, έλα ρε Φραγκάκη, μάγος είσαι; Όχι, απλώς συνειδητοποίησα ότι κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και συμπεριφοράς, δεν είναι και τόσο στοιχειώδεις για κάποιους...
Άντε παιδιά, να οργανωθούμε, γιατί το καλοκαίρι πλησιάζει...θα σέβεστε!
Σας φιλώ,
Μαρία Φραγκάκη
Μην ξεχνάτε ότι πάντα μπορείτε να με βρίσκετε εδώ:
Instagram: fragakimaria
Facebook: Maria Fragaki B
Twitter: @FragakiMaria
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)