"Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα.." Όχι μην ανησυχείτε. Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια. Ούτε έχω νεύρα. Είναι απλά ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου που διάβασα. Ο συγγραφέας είναι Αμερικανός, λέγεται Μαρκ Μάνσον και σύμφωνα με τους New York Times το βιβλίο του είναι best seller.
Αν ρωτάτε πάλι εμένα, που καθόλου βέβαια δεν επιζητώ τον τίτλο της κριτικού βιβλίων και καθόλου δε θα ήθελα να αμφισβητήσω τους New York Times, αλλά σίγουρα δε δηλώνω ενθουσιασμένη μετά την ανάγνωση του.
Το βιβλίο είναι κάτι σαν οδηγός αυτοβελτίωσης αλλά με μια πιο γενικόλογη προσέγγιση. Δηλαδή δε σου λέει ακριβώς, 1,2,3 που πρέπει να κάνεις για να δεις αποτελέσματα στη ζωή σου. Σου δείχνει απλά την κοσμοθεωρία του συγγραφέα σε κάποια βασικά σημεία και σε προτρέπει να την ακολουθήσεις. Προσωπικά, ο Μαρκ (Μάνσον) μου φάνηκε λίγο πολύ μια από τα ίδια. Απλά ήταν αρκετά έξυπνος για να χρησιμοποιήσει έναν πολύ εμπορικό και «πιασάρικο» τίτλο.
Γενικά, το θέμα «βιβλία αυτοβελτίωσης», θέλω να πιστεύω ότι το «έχω». Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, που υπάρχει άπλετος ελεύθερος χρόνος, δε μου ξεφεύγει τίποτα καινούριο που κυκλοφορεί από εκδοτικούς οίκους στο συγκεκριμένο τομέα. Τώρα αν τα εφαρμόζω κιόλας, είναι ένα άλλο θέμα...
Ωστόσο η ανάγνωση αυτών των βιβλίων μου έχει μάθει 5 βασικές αρχές που έχω υιοθετήσει στη ζωή μου και δείχνουν να λειτουργούν. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.
- Στο βιβλίο του ο Μάνσον λέει ότι όλοι οι σύγχρονες μέθοδοι αυτοβελτίωσης σου προτείνουν να έχεις θετική σκέψη και να εισαι αισιόδοξος και ότι έτσι μόνο καλά πράγματα θα σου έρθουν στο τέλος. Ο ίδιος δεν το πιστεύει αυτό. Εγώ πάλι λέω ότι είναι πολύ καλύτερο να πιστεύεις στη θετική έκβαση των πραγμάτων και να μην «πέφτεις» και στεναχωριέσαι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Εντάξει κάποιες φορές αυτό είναι αναπόφευκτο. Αλλά για να μπορέσεις να δράσεις και να ξεπεράσεις καταστάσεις πρέπει να έχεις καλή ψυχολογία. Και αυτή χρειάζεται αισιοδοξία και καλή διάθεση.
- Κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη με το βιβλίο του Μάνσον είναι η αξία της αποτυχίας. Ναι μάλιστα καλα διαβάσατε. Της αποτυχίας. Γιατί μπορούμε να γίνουμε πραγματικά πετυχημένοι σε κάτι αν είμαστε πρόθυμοι να αποτύχουμε σε αυτό. Αν δεν έχουμε διάθεση να αποτύχουμε, δεν έχουμε και τη διάθεση να πετύχουμε. «Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.» Τα λόγια αυτά ανήκουν στο Σαμιουέλ Μπεκετ, Ιρλανδό νομπελίστα λογοτέχνη και είναι ένα από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα.
- Μια άλλη διαχρονική αρχή που είναι από τα λίγα πράγματα που πιστεύω βαθιά και ουσιαστικά είναι ότι «γινόμαστε αυτό που σκεφτόμαστε». Είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι οι σκέψεις μας δημιουργούν την πραγματικότητα μας. Ό,τι εμφανίζεται στη ζωή μας είναι άμεση αντανάκλαση των εσωτερικών σκέψεων και συναισθημάτων μας. Γι’ αυτό και η καλύτερη άσκηση που θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου είναι να προσπαθώ να χαλιναγωγήσω τη δύναμη των σκέψεων μου. Το ξέρω ότι αυτό είναι δύσκολο κάποιες φορές, ειδικά όταν η ψυχολογία μας είναι χάλια αλλά γι’ αυτό και πιστεύω στον 1ο κανόνα που σας έγραψα.
- Τώρα βέβαια που το καλοσκέφτομαι ένα ακόμη πράγμα που έμαθα αυτά τα χρόνια που διαβάζω βιβλία με θέμα την αυτοβελτίωση και την αυτογνωσία είναι ότι πολύ συχνά οι ίδιοι περιορίζουμε τους εαυτούς μας. Όταν χρησιμοποιώ φτάσεις όπως «ξέρω ότι είναι δύσκολο..», «δεν είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω..» και τόσες άλλες αρνητικές εκφράσεις και σκέψεις με τις οποίες τροφοδοτούμε τον εγκέφαλο μας, τότε κι αυτός θα μάθει να προγραμματίζεται με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Αυτό το μάντρα της ανεπάρκειας έχει χαραχτεί τόσο βαθιά μέσα μας που γίνεται στο τέλος ο φακός μέσα από τον οποίο εστιάζουμε σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Αυτή λοιπόν είναι μια «εργαστηριακή ρύθμιση» που προσπαθώ με κάθε τρόπο να αποτινάξω από την σκέψη μου και τον τρόπο που λειτουργώ.
- Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποτε είχε πει ότι «Κοινή λογική είναι το σύνολο των προκαταλήψεων που έχουμε αποκτήσει μέχρι την ηλικία των δεκαοκτώ ετών», κάτι που με βοηθά καμία φορά να επαναπροσδιορίζω πράγματα και καταστάσεις. Με αυτό το ρητό ο Άλμπερτ θέλει πολύ απλά να μας πει γενικά να μην είμαστε απόλυτοι. Πολλά ίσως δόγματα και αξίες που έχουμε κληρονομήσει από το περιβάλλον μας (οικογενειακό και κοινωνικό) αποτελούν βαρίδια στη μετέπειτα πορεία μας. Η προσωπική ανάπτυξη είναι μια αέναα επαναλαμβανόμενη διαδικασία. Τα λάθη είναι σίγουρα μέρος αυτής της διαδικασίας και η προσωπική εμπειρία, ακόμη και όταν είναι αρνητική, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί εύκολα να καταλήξει με θετικό πρόσημο. Μπορεί ακόμη πολλές φορές να μας οδηγήσει σε ανακατάταξη του αξιακού κώδικα και των δογμάτων που έχουμε μάθει από μικροί και τελικά δεν μας αντιπροσωπεύουν.
Instagram: Anthi__Salagoudi
Facebook: Anthi Salagoudi
Twitter: @ASalagoudi
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)