Από τη Νάνσυ Παραδεισανού
Τη Ναταλία τη γνώρισα προσωπικά τον Σεπτέμβρη του 2012 μέσω κοινής φίλης. Όποτε με έβλεπε με φώναζε "Παραδείσιο πουλί" και πάντα περνούσα πολύ ωραία όταν τη συναντούσα κι αισθανόμουν άνετα. Αισθάνομαι πως θέλει να φροντίζει αυτούς που είναι γύρω της, όποια κι αν είναι η σχέση της μαζί τους. "Είδα στο Instagram ότι είσαι εδώ, αλλά δεν σε βλέπω", χτύπησε μήνυμα πριν ένα μήνα στο κινητό μου, γύρω στις 3 το πρωί, ενώ ήμουν στα μπουζούκια. Πήγα να τη χαιρετήσω από κοντά και αρχίσαμε να λέμε τα νέα μας. Χωρίς να το καταλάβω η κουβέντα μας πήγε στα προσωπικά - γενικώς. "Πότε θα γράψεις βιβλίο για σχέσεις;", τη ρώτησα κάποια στιγμή. "Λέω να ξεκινήσω με ένα blog στο FTHIS.GR", είπε. "Θα σου τηλεφωνήσω για να τα πούμε", της απάντησα και βέβαια την επόμενη μέρα το πρωί είχε μήνυμα μου για να κλείσουμε ραντεβού - στη βράση κολλάει το σίδερο. Αν όλα τα επαγγελματικά ραντεβού ήταν σαν το δικό μου με τη Ναταλία, όλοι θα πέθαιναν να κάνουν συνεχώς επαγγελματικά ραντεβού! Η Ναταλία το θέλει, εμείς ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ για τις συμβουλές της (το αυτί μου πήρε πως τα κορίτσια στο γραφείο ετοιμάζονται να στείλουν mail με ψευδώνυμα) κι εσείς ξέρουμε ότι αγαπάτε Ναταλία. Σκεφτήκαμε να την καλωσορίσουμε κάνοντας μία συνέντευξη μαζί της. Με υποδέχθηκε στο σπίτι της στα Μελίσσια και το σκηνικό ήταν όπως ακριβώς το φαντάζεστε. Καφές και συζήτηση, χωρίς προκάτ ερωτήσεις, με την ίδια να εξελίσσει την κουβέντα μας. Διαβάστε τα έτσι όπως ακριβώς τα είπαμε...
Σε τι φάση της ζωής σου είσαι αυτή την περίοδο;
Καν΄το εικόνα: Πώς είναι τα φίδια που αλλάζουν δέρμα; Τέτοια. Ακούγεται φριχτό. Άμα το κάνεις εικόνα λες «Ιου». Αλλά είναι τρομερά αναζωογονητικό. Είναι σαν να με ξαναγνωρίζω από την αρχή. Σαν να είχα έναν εαυτό, κρυμμένο, που είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, τον οποίο με χαρά ανακαλύπτω. Έστω και σε αυτή την ηλικία. Είδες τελικά, δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε και οι ψυχαναλυτές, και οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι, ότι ποτέ δεν είναι αργά να φτιάξεις τον εαυτό σου όπως θες εσύ. Είναι αλήθεια.
Καλύτερο σε σχέση με τι;
Μιλάω για θέματα συμπεριφορών. Γιατί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου από μια ηλικία και μετά πιστεύω ότι δεν αλλάζει. Από τον χαρακτήρα μου δεν έχω παράπονο. Πιστεύω ότι είμαι αυτό που λένε «Πολύ εντάξει άτομο». «Εντάξει» με την έννοια ότι κοιμάμαι το βράδυ με τη συνείδησή μου ήσυχη. Δεν έχω πειράξει κανέναν, δεν έχω αδικήσει -τουλάχιστον άθελά μου μπορεί να το έχω κάνει και λυπάμαι πολύ- , αλλά εν γνώσει μου δεν έχω αδικήσει άνθρωπο, δεν έχω πειράξει άνθρωπο, δεν έχω βλάψει κανέναν, δεν έχω καταστρέψει κανέναν, δεν έχω κατηγορήσει κανέναν, οι συμπεριφορές μου όμως πολλές φορές, στις σχέσεις μου και τις ερωτικές και τις φιλικές, ήταν πολύ φάουλ, πολύ λάθος.
Γιατί; Σου έκαναν μετά παράπονα;
Όλοι μου έκαναν παράπονα. Και όλοι είχαν δίκιο, γιατί πολλές φορές από την υπερβολική ανασφάλεια προκαλούσα τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου. Ανθρώπους που δε μου έδιναν δικαίωμα για να αμφιβάλλω.
Ιεραρχείς πρώτα στη ζωή σου τα προσωπικά;
Θα σου έλεγα την «ψυχική μου καλή υγεία». Αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα την ύπαρξη ερωτικού δεσμού. Έχω περάσει περιόδους που έχω υπάρξει μόνη μου, χωρίς δεσμό δηλαδή, αλλά ήμουν τόσο καλά, δηλαδή περνούσα πολύ ωραία με τους φίλους μου, φλέρταρα, έβγαινα, που ήμουν ήρεμη συναισθηματικά και απόλυτα καλυμμένη. Και έχω περάσει κι άλλες περιόδους που ήμουν πολύ ευτυχισμένη σε μια σχέση. Και έχω περάσει κι άλλες περιόδους που ήμουν δυστυχισμένη σε μια σχέση. Άρα θα σου έλεγα ότι βάζω πρώτα την ψυχική μου υγεία. Σαφώς για μένα τα επαγγελματικά με την προσωπική ευτυχία πρέπει να συμβαδίζουν. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που βάζουν τη δουλειά πάνω από όλα. Μπορώ να σου πω ότι όταν είμαι καλά μέσα μου, αποδίδω καλύτερα και στη δουλειά μου.
Τι πρέπει να είναι φτιαγμένο πρώτα στη ζωή σου, τι είναι η βάση της ζωής σου για να πατάς εκεί πάνω;
Το μέσα μου. Δεν μπορώ να σου το πω πιο καθαρά. Να είμαι εγώ ισορροπημένη. Ισορροπημένη, κατασταλαγμένη με ή χωρίς σύντροφο. Γιατί μπορεί να είμαι με κάποιον και να γίνεται μέσα μου χαμός. Να παλεύουν 12 μποφόρ. Ε, τι να το κάνεις τότε; Άρα θα σου έλεγα ότι πρώτα από όλα είναι η ψυχική μου ισορροπία.
Υπάρχει άνθρωπος στη ζωή σου που ξέρει τα πάντα για σένα; Εκτός από τη μαμά σου.
Ναι, μια πολύ στενή μου φίλη. Μετράμε 24 χρόνια φιλίας. Είναι αυτά τα μαγικά κλικ. Που γνωρίζεις έναν άνθρωπο και καταλαβαίνεις ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς. Μπορείς να του πεις τα πάντα. Και είναι και από τους πιο σκληρούς ανθρώπους που έχω στη ζωή μου, έχω να σου πω.
Παρατηρώ ότι ο άλλος θέλεις να είναι σκληρός απέναντί σου. Δεν θέλεις κάποιον να σου λέει και καλά; Να σε νταντεύει, να σε χαϊδεύει.
Και τα χάδια μου αρέσουν και η στοργή μου αρέσει πάρα πολύ. Και το ντάντεμα μου αρέσει σε στιγμές. Αλλά αυτό που αποζητάω περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, είναι να μου λένε την αλήθεια. Εγώ νιώθω ασφαλής όταν ξέρω την αλήθεια. Όταν ξέρω ότι οι φίλοι μου ή ο άνθρωπός μου, μου λένε την αλήθεια. Αυτό πολλές φορές είναι οδυνηρό. Αλλά διαχειρίζομαι πολύ καλύτερα την οδύνη της αλήθειας, παρά το πασάλειμμα, το κουκούλωμα και το σκοτάδι που κρύβει ένα καλοδουλεμένο ψέμα. Αυτό δεν μπορώ να το διαχειριστώ με τίποτα.
Πάντως δεν πιστεύω ότι είσαι άνθρωπος που δεν ξέρει την αλήθεια και περιμένει από κάποιον να του την πει.
Όχι, γιατί έχω κι ένα ένστικτο που δεν πέφτει έξω σχεδόν ποτέ. Οκτώ φορές στις δέκα, με οδηγεί σωστά. Αλλά δεν είχα ποτέ στη ζωή μου αυτό που λέμε «αυλή». Να μου λένε «εντάξει, είσαι θεά».
Δεν μπορεί να μην είχες. Είχες αλλά τους απομάκρυνες.
Πολύ πιθανόν. Υπήρξαν άτομα που μπορεί να με πλησίασαν με αυτή τη διάθεση, αλλά δεν έκανα ποτέ φιλίες με αυτούς τους ανθρώπους. Οι τρεις, τέσσερις φίλοι που έχω είναι αυτοί που θα μου βάλουν πρώτοι τις αγριοφωνάρες στην πρώτη μαλακία που θα κάνω. Θα μου τα χώσουν, θα με βρίσουν, θα μου πουν «Είσαι απαράδεκτη», «Είσαι γαϊδούρα», «Είσαι ανώριμη». Μα αυτό θέλω από τους ανθρώπους μου. Και από το σύντροφό μου το θέλω. Με αγάπη πάντα. Δεν εννοώ να έχω φίλους και σύντροφο που όλη μέρα να με «δέρνουν» και να μου λένε «είσαι άχρηστη». Γιατί τότε θα γυρίσω και θα πω «ρε παιδιά.». Να νιώθω ότι πίσω από αυτό το μάλωμα, υπάρχει αγάπη. Όταν το νιώθω αυτό, νιώθω απόλυτα ασφαλής.
Ο σύντροφος που θα είναι δίπλα σου, τι χαρακτηριστικά θέλεις να έχει; Πιστεύω ότι είσαι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα κρίνει κάποιον από την εμφάνισή του και θα πει: «Θέλω να είναι έτσι και έτσι.». Αυτές είναι ερωτήσεις για τη Σούπερ Κατερίνα.
Εννοείται. Δεν τους παραγγέλνεις τους ανθρώπους. Οπωσδήποτε θα πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που έχει την ίδια σχέση με την ειλικρίνεια. Να αντέχει την αλήθεια που θα του πω και να είναι έτοιμος να μου πει την αλήθεια και εκείνος σε όλη τη διάρκεια της σχέσεις μας. Να έχει πάρα πολύ χιούμορ γιατί εγώ μόνο με πάρα πολύ χιούμορ αντέχομαι. Σε οποιαδήποτε δική μου φάση κυκλοθυμισμού, «άσε με τώρα δεν είμαι καλά» και όλα αυτά τα "drama queen" που μπορεί να κάνω, πρέπει να τα πάρει όλα στην πλάκα και να με αντιμετωπίσει σαν ηρωίδα ούτε καν του Shakespeare, του Δαλιανίδη ή του Σακελλαρίου. Ως κωμική φιγούρα θα πρέπει με αντιμετωπίσει. Να έχει λοιπόν πάρα πολύ χιούμορ. Να έχει πλάκα, να περνάμε μαζί καλά και να μπορούμε να μιλάμε ώρες. Να έχουμε επικοινωνία.
Σε έχουν εκμεταλλευτεί σε σχέσεις σου;
Εν γνώσει μου ναι. Εν αγνοία μου ποτέ.
Τι εννοείς εν γνώσει σου;
Εννοώ ότι αν κάποιος θέλει να πάρει κάτι από μένα, να κερδίσει κάτι από μένα, θα του το δώσω με πολλή χαρά. Γιατί ξέρω τι θέλει και θα του δώσω με χαρά. Αλλά να με πιάσει κορόιδο, είναι πολύ δύσκολο. Είμαι αυτό που λένε «παλιά καραβάνα». Δύσκολο να με πιάσει κορόιδο κάποιος. Έχω μια σειρά ελαττωμάτων που τα γνωρίζω. Είμαι εξαιρετικά παρορμητική, δηλαδή κάνω ο,τιδήποτε αισθάνομαι, λέω αυτό που σκέφτομαι, λες και το φτύνει η γλώσσα μου.
Αυτό το λες εσύ ελάττωμα; Γιατί όλοι θέλουν να είναι ο εαυτός τους, να λένε αυτό που σκέφτονται και να κάνουν αυτό που αισθάνονται.
Στη δουλειά που κάνω εγώ Νάνσυ μου, που όπως ξέρεις είναι στο μικροσκόπιο των media, και μας παρατηρούν όλοι και μας περιμένουν με μια καραμπίνα να μας κρίνουν, δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο. Γιατί εκτιθέμεθα γιατί δίνουμε λόγο και για τις πράξεις και για τα λόγια μας. Λέμε μια φράση και μετά τη βλέπουμε πρωτοσέλιδο, ανεβάζουμε μια φωτογραφία στο Instagram και την άλλη μέρα έχουν δώσει επτά διαφορετικές ερμηνείες, που εμείς δεν εννοούσαμε τίποτα από αυτά τα αυτά, αλλά όχιιιιι! "Αυτό εννοούσε!". Μετά λες εντάξει τι να κάνω, να μην έχω ζωή, να πάω σε ένα μοναστήρι, να πάω να κλειστώ, να πιάσω ένα σπίτι πάνω στο βουνό.
Αυτοί που περιμένουν με την καραμπίνα, προφανώς είναι εκείνοι που δεν θέλουν να πουν την δική τους αλήθεια, δεν λένε αυτό που αισθάνονται και τα λοιπά. Αυτό που λες για το Instagram το έχεις αντιμετωπίσει με χιούμορ, είναι κάτι μη σοβαρό τα social media.
Το αντιμετωπίζω με χιούμορ γιατί όταν έχεις επιλέξει να κάνεις μια δουλειά που έχει να κάνει με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, είσαι πλέον ένα πρόσωπο που εκτίθεται, που προβάλλεται, όπως θες πες το. Άρα μαζί με τα καλά θα λουστείς και τα κακά. Θα έχεις το καλό που θα πας στο supermarket και θα πλησιάσουν δύο άνθρωποι και θα σου πουν «Αχ πόσο σ'αγαπάμε, μας ομορφαίνεις τα Σαββατόβραδά μας» ,είσαι η χαρά μας και θα σε φιλήσουν και θα πεις «Πωπω, τι ωραίο πράγμα είναι αυτό». Θα λουστείς και το άσχημο, ότι κάποιος θα σχολιάσει την προσωπική σου ζωή, θα τη βγάλει σκάρτη και θα σε αποκαλέσει με ένα επίθετο που μπορεί να μην σου αρέσει. Όλα παίζουν. Δεν θα επιλέξεις «Απαγορεύω να με σχολιάζετε», ποια είσαι εσύ;
Δεν νομίζω ότι κάποιος έχει δικαίωμα να κρίνει την προσωπική ζωή του άλλου επειδή τον ξέρει από τα περιοδικά. Όταν δω το Ρουβά δεν θα του πω «Γιατί ρε Ρουβά παντρεύτηκες;». Θα του πω «μου αρέσει το καινούριο σου τραγούδι», «τι ωραίος που ήσουν εκεί». Θα κρίνω αυτό για το οποίο τον ξέρω. Εσένα δεν σε γνωρίσαμε μέσα από μια σχέση σου.
Είμαι τυχερή σε αυτό.
Τι "είσαι τυχερή"; Έκανες μια δουλειά η οποία έτυχε να προβληθεί και μετά να πάρει το δρόμο που όλοι ξέρουμε.
Απλά τυχαίνει μετά να γίνεται αντικείμενο σχολιασμού αν θέλεις. Επειδή γίνεσαι γνωστή από τη δουλειά σου, γίνεται αντικείμενο σχολιασμού και για τις προσωπικές σου επιλογές. Και αυτό όσο κι αν έχω μάθει να το αντιμετωπίζω με γερό στομάχι, με ψυχραιμία, και να ξέρω ότι «σήμερα είσαι θέμα εσύ, αύριο θα είναι θέμα κάποιος άλλος», γιατί έτσι είναι η τηλεόραση, τα social media και γενικά αυτή η δουλειά. Υπάρχουν άνθρωποι όμως στον περίγυρό μας, οι οποίοι, είτε λέγεται η μάνα μου, είτε λέγεται η θεία μου που είναι στη Μυτιλήνη, και παθαίνει ντουβρουτζά κάθε φορά, είτε ο σύντροφός σου μπορεί να μην είναι προετοιμασμένος να φάει το «τσουνάμι» αυτό, που πίνω λίγο νερό και το έχω χωνέψει και πάω παρακάτω τη μέρα μου, αυτό λέω. Αλλά, έτσι είναι. Επιλεκτικά είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη πάνω σε αυτό. Προσπαθώ να μη ρίχνω λάδι στη φωτιά κάνοντας ακρότητες, υπερβολές ή παρεμβολές «Αφήστε με να πω τη γνώμη μου, δεν είναι αυτό έτσι, θέλω να πω αυτό».
Αυτό το έκανες ποτέ;
Ποτέ.
Στα μεσημεριανά που γινόταν το «σύστριγγλο» κάθε μέρα, δεν έχεις πάρει ποτέ τηλέφωνο;
Ποτέ. Τη μοναδική φορά που πήρα τηλέφωνο για να διορθώσω κάποιον ήταν στην εποχή που στη Eurovision διαγωνιζόταν το «Νo Madonna" του Χρήστου Δάντη που είχα μια πολύ πολύ μικρή συμμετοχή στους στίχους. Και μου είχαν ζητήσει να είμαι στην κριτική επιτροπή που θα επέλεγε ποιο τραγούδι θα πάει να μας εκπροσωπήσει στη Εurovision, και είχα αρνηθεί. Η Τατιάνα είχε παίξει το θέμα χωρίς να ξέρει τη δική μου άρνηση, και είχε γίνει θόρυβος, «μα από πού και ως πού», «είναι ντροπή», «μα αυτή έχει γράψει το μισό στίχο και την βάζουν στην επιτροπή» δικαίως οι άνθρωποι ούρλιαζαν. Και τώρα πήρα τηλέφωνο και είπα «παιδιά θέλω να σας πω ότι δεν έχω δεχτεί τη θέση, δεν θα είμαι στην κριτική επιτροπή και το λέω απλά γιατί έχετε θυμώσει με το δίκιο σας, αλλά δεν γνωρίζετε ότι εγώ έχω αρνηθεί. Ήταν η μοναδική φορά που έχω παρέμβη για να αποκαταστήσω την αλήθεια. Και ήταν επαγγελματικό το θέμα. Σε προσωπικό ποτέ. Είμαι του «άστους να λένε».
Με το χέρι στην καρδιά κι αν δεν είναι στην καρδιά μη μου απαντήσεις καθόλου. Η μαμά σου τι σου λέει για τα πρωτοσέλιδα;
Είναι μια γυναίκα με τρομερή παιδεία, ένας άνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ μακριά από όλα αυτά, πιστεύω ότι αν δεν είχε κόρη παρουσιάστρια θα αγνοούσε τα μισά ονόματα από αυτά που υπάρχουν, αγαπάει την κόρη της σαν παρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγό, από την άλλη αν είχε ένα μαγικό ραβδί να καταφέρει να εξαφανίσει όλα τα εξώφυλλα στα οποία είναι το παιδί της, θα το έκανε. Μου έχει πει «βρε μωρό μου κάνε κράτει..». Μα δεν φταίω, δεν κάνω κάτι εγώ. Πάω σε ένα μαγαζί και είναι οι φωτογράφοι. "Μην πηγαίνεις, δεν ξέρω. Δεν μπορώ να σου πω «Μην βγαίνεις». Σε παρακαλώ λίγο "Slow down", με πολλή αγάπη σου το λέω. Δεν θα σου πω τι θα κάνεις αλλά για σένα το λέω. Για το καλό το δικό σου", μου λέει. Την καταλαβαίνω, έχει δίκιο.
Μετά από τόσα χρόνια, «σε παίρνει» να πεις σε δημοσιογράφο «Σε παρακαλώ μην ασχολείστε μαζί μου;».
Μετά από τόσα χρόνια καλής σχέσης και επειδή σέβομαι πάρα πολύ την δουλειά αυτών αυτών των ανθρώπων, είτε λέγονται «δημοσιογράφοι», είτε "paparazzi", το μόνο που με παίρνει να κάνω είναι να ζητήσω παρακαλώντας: «Σας παρακαλώ, αφήστε να κρατήσω κάποια πράγματα για μένα για κάποιο χρονικό διάστημα. Και όταν θα είμαι έτοιμη να σας γνωστοποιήσω κάτι, πιστέψτε με θα το κάνω. Το κάνω τώρα. Είμαι τώρα σε αυτή τη φάση. Είναι πάντα ευγενικοί μαζί μου οι δημοσιογράφοι ίσως γιατί έχω περάσει λίγο και εγώ από αυτό το μετερίζι. Και τους καταλαβαίνω. Πρέπει να κλείσουν τεύχη. Πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Και ακόμα και οι φωτογράφοι.
Μισό λεπτό γιατί εδώ «Ιt takes two». Μόνο ένας να κάνει τη δουλειά του; Εσύ να μην κάνεις τη δουλειά σου;
Αυτό σου λέω. Ότι και οι δημοσιογράφοι θα το σεβαστούν. Την παράκλησή μου λίγο να κουλάρουμε, αλλά πιστεύω ότι και ένας paparazzo, που θα τον συναντήσω κάπου, καιμε τραβήξει και πάω στην άκρη και του πω «Σε παρακαλώ μην την δώσεις», έχω την αίσθηση ότι δεν θα τη δώσει.
Ναταλία το «Μες την Καλή Χαρά» πού το έχασε κι άρχισε να φθίνει;
Δεν ξέρω αν το έχασε η εκπομπή ή αν το έχασα εγώ. Νομίζω ότι εγώ από τη στιγμή που ένιωσα ότι «Ό,τι είχα να δώσω το έδωσα», αποχώρησα. Ευχαρίστησα θερμά τη διοίκηση και το κανάλι, και αποχώρησα. Η εκπομπή συνεχίστηκε για μια χρονιά ακόμα με την Κατερίνα και την Κωνσταντίνα, από εκεί και πέρα πέντε σεζόν τόσο πετυχημένες νομίζω ότι ήταν πολύ καλά για μια εκπομπή. Και μην ξεχνάς ότι και το Μega και ο ΑΝΤ1 έπαιζαν απέναντί μας επαναλήψεις «Πεθερών» και «Πάρα Πέντε». Μην τα υποτιμάμε. Στο ζάπινγκ επάνω αν δεις δύο καλούς ηθοποιούς να παίζουν, κολλάς. Υπήρχε αυτή η άποψη ότι έπαιζαν χωρίς ανταγωνισμό. Τι; Δεν είναι ανταγωνισμός τα παιδικά του Star που σκίζουν, ή μια ξένη ταινία; Ή το Μega και ο ΑΝΤ1 που μας τσάκιζαν με τις επαναλήψεις των καλύτερών του σειρών; Και πάλι την βγάλαμε παλικαρίσια.
Πες μου δύο πράγματα που θα ήθελες να αλλάξεις στο "Μη χανόμαστε".
Ίσως αλλάξουμε τον τίτλο. Θα φέρνουμε και πρόσωπα της επικαιρότητας. Θα γίνει ένα αμιγώς βραδινό talk show, πολύ αλλαγμένο. Θέλω να αλλάξουμε επίσης τα μάτια της κουζίνας που φαίνονται από πίσω και να εμπλουτιστεί με πρόσωπα του τώρα γιατί τα άλλα τα εξαντλήσαμε. Η Μαργαρίτα Δρούτσα μου λέει «Θα σε σκοτώσω, θα σε πυροβολήσω». Έχουμε εξαντλήσει τη Μαργαρίτα στο να ψάχνει ανθρώπους που έχουν να εμφανιστούν πάρα πολύ καιρό και να τους πείθει και να βγουν που είναι το πιο δύσκολο. Δηλαδή ο Ερρίκος Μπριόλας που θα παίξει το Σάββατο μετά το Πάσχα, είχε να δώσει συνέντευξη 15 χρόνια και αρνείτο στη Μαργαρίτα επί εβδομάδες. Μου θύμισε πάρα πολύ τον πατέρα μου, έχει την ίδια ηλικία που θα είχε ο πατέρας μου αν ζούσε, 80 χρονών. Το ίδιο μακρύ σαγόνι. Το ίδιο γέλιο. Τον λάτρεψα. Ήθελα να μη φύγει ποτέ. Όταν μου είπαν από το ακουστικό «Αποχαιρετάς τον κύριο Μπριόλα και πας σε διαφημίσεις» ήθελα να πω «Όχι, όχι!». Ήταν από τις λίγες φορές φέτος που αγάπησα καλεσμένο, όσο αυτόν τον άνθρωπο. Είναι τυχερές οι γυναίκες που έζησαν δίπλα του.
Τον μπαμπά σου τον έχασες νέο.
Ο πατέρας μου έφυγε στα 64 του. Και ευτυχώς -το ευτυχώς μέσα σε πολλά εισαγωγικά- δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ. Ευτυχώς για εκείνον. Ο καρκίνος τον χτύπησε και τον πήρε σχετικά γρήγορα. Μέσα σε 5 μήνες.
Τον βλέπεις στον ύπνο σου;
Συχνά. Στις αρχές κάθε βράδυ. Και τώρα τον βλέπω συχνά και όταν τον βλέπω συνήθως κάτι καλό συμβαίνει. Ή κάτι θέλει να μου πει. Ή κάτι ετοιμάζομαι να κάνω και θέλει να το αποτρέψει ή να με ενθαρρύνει να το κάνω. Είναι πάρα πολύ έντονη η παρουσία του στη ζωή μου ακόμα και εν τη απουσία του.
Σου έχει αφήσει παρακαταθήκη το να προσέχεις τον εαυτό σου πιο πολύ σαν Ναταλία τώρα που λείπει αυτός;
Κάνω όλα αυτά που πρέπει να κάνω σαν γυναίκα, τα τεστ ΠΑΠ, τις μαστογραφίες, όλα αυτά τα κάνω standard. Aλλά αυτά τα ετήσια check up τα αμελώ. Κάνω μια εξέταση αίματος, βλέπω ότι όλα είναι οκ αλλά μπορεί να περάσει ενάμισης χρόνος και να ξανακάνω. Είμαι «στρατιωτίνα» σε ό,τι αφορά τα γυναικεία θέματα. Τα προσέχω πάρα πολύ. Αυτό που με μετέδωσε ο πατέρας μου είναι αυτό που γράφω και στον πρόλογο του βιβλίου μου: «Το βιβλίο το αφιερώνω στον πατέρα μου γιατί μου έμαθε να ζω και όχι να επιβιώνω». Μου είπε θέλω να καταλάβεις τη διαφορά. Άλλοι άνθρωποι απλά επιβιώνουν. Περνάει η μέρα και επιβιώνουν. Θέλω να μάθεις να ζεις. Ό,τι και να σημαίνει αυτό. Να φας τα μούτρα σου, να κλάψεις, να ξεφτιλιστείς, να ξανασηκωθείς, να παρακαλέσεις, να σε παρακαλέσουν, κάντα όλα! Ρούφα τη ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα. Να φτάσεις εδώ που έφτασα εγώ και να πεις «Είμαι πολύ χορτάτος». Μου έλεγε «κοριτσάκι μου τα έκανα όλα». Μην αφήσεις τη ζωή σου να περάσει με «μήπως αυτό δεν κάνει», «μήπως αυτό δεν πρέπει». Ξεκόλλα από τα πρέπει και τα δεν. Ζήσε. Και τον έχω ακούσει. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα να μαθαίνουμε να ζούμε. Περνάει μπροστά μας σαν μότο στο Instagram, «Η ζωή συμβαίνει τώρα». Και λέμε «Αχ τι ωραίο!», repost. Και μετά το ξεχνάμε. Μα μην το ξεχνάμε. Η ζωή συμβαίνει τώρα. Και μαλακία να κάνεις. Και να υποτροπιάσεις σε ένα λάθος, και να φας τα μούτρα σου, δεν πειράζει φάτα! Αν δεν κάνουμε και πέντε λάθη, αν δεν κλάψουμε και λίγο να πρηστούν τα μάτια και να πάμε στο γύρισμα και να μας πει η μακιγιέζ «Τι να σε κάνω μωρή τώρα, πόσο concealer να βάλω;», δεν έχω νόημα η ζωή. Αν είμαστε συνέχεια στο «Όχι, όχι, πάνω από όλα ο εγωισμός μου, πάνω από όλα η αξιοπρέπειά μου». Ξέρεις Νάνσυ έχω κάνει πολύ αυτό το λάθος στη ζωή μου και το συνειδητοποίησα πρόσφατα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές τον εγωισμό μου τον βάφτιζα «αξιοπρέπεια». Και έλεγα εγώ είμαι αξιοπρεπής δεν θα το κάνω αυτό. όχι. Είναι άλλο πράγμα η αξιοπρέπεια και άλλο ο εγωισμός. Βεβαίως είναι ξαδερφάκια, αλλά ξαδερφάκια. Δεν είναι το ίδιο. Και όποτε ήθελα να το παίξω μούρη κάπου έλεγα «Είμαι αξιοπρεπής». Και μου έλεγε ο άλλος «Δεν είναι αξιοπρέπεια αυτό που κάνεις, είναι κωλοπαιδισμός». Τώρα είσαι εγωίστρια, όχι αξιοπρεπής. Αυτά είναι μερικά από τα φιλοσοφικά αποστάγματα ζωής που θα μοιραστώ.