24 Νοεμβρίου 2010… μια μέρα πολύ σημαντική για μένα και την οικογένεια μου… ντύθηκα νυφούλα!
Καμιά φορά τα πράγματα η ζωή τα φέρνει όπως εκείνη θέλει και σίγουρα είναι για καλύτερο έστω κι αν κάποιες φορές δεν μπορούμε να το δούμε καθαρά. Έμεινα έγκυος το καλοκαίρι, έπρεπε να παντρευτούμε με το Νίκο άμεσα πριν γεννηθεί η μικρή για να γλιτώσουμε όλα αυτά τα διαδικαστικά με το όνομα του παιδιού. Μπορεί να μην είχα το χρόνο να οργανώσω τον θρησκευτικό γάμο που πάντα επιθυμούσα, μπορεί να μην έβαλα το νυφικό που ήθελα καθώς ήμουν πρησμένη από την εγκυμοσύνη, να μην έκανα τον ανοιχτό γάμο που πάντα ονειρευόμουν και να μην χόρεψα και ήπια μέχρι τελικής πτώσης καθώς οι ανακατωσούρες έκαναν πάρτι στο στομάχι μου… Κι όμως ήταν μια από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου που τη γιόρτασα με πολύ αγαπημένους μας φίλους που μόνο θετικές σκέψεις και συναισθήματα μου φέρνουν στο μυαλό.
Και ο θρησκευτικός… θα έρθει κι αυτός κι ας είμαστε μόνο οι δυο μας… το μόνο που θέλουμε είναι να πάρουμε την ευλογία του Θεού.
Λίγες μέρες πριν μαζί με την αγαπημένη μου ξαδερφούλα Ζωή οργανώναμε το φάκελο με τις φωτογραφίες του γάμου (η Ζωούλα δηλαδή που είναι η καλύτερη βοηθός ever σε τέτοια θέματα καθώς εγώ δεν έχω ιδέα από όλα αυτά) και είδα αυτή τη φωτογραφία με όλες μου τις αγαπημένες μου φίλες… στάθηκα για αρκετή ώρα και άρχισα να σκέφτομαι πόσο διαφορετικές ήταν οι ζωές όλων μας και πώς 2,5 χρόνια μετά άλλαξαν τα πάντα και μάλιστα καθοριστικά στην προσωπική μας ζωή. Που να το φανταζόμασταν όλες τότε, ότι θα είχε τέτοια εξέλιξη η ζωή μας έστω κι αν κατά βάθος όλες το επιθυμούσαμε.
Καταρχάς η κουμπαρούλα μου Σταματίνα. Τότε δεν ήμασταν καν κουμπάρες, ήμασταν δυο καλές φίλες και συνεργάτιδες και εκείνη με το Θέμη ήταν στον πρώτο καιρό του δεσμού τους. Τώρα έχουμε γίνει αχώριστες, τη νιώθω πραγματικά σαν αδερφή μου, παντρεύτηκαν με τον Θέμη, βάφτισαν την Αλεξανδρούλα μας και μόλις πριν από 4 μήνες προστέθηκε και η Νάγια στην οικογένεια.
Η Μαριέττα…ήταν παντρεμένη με τον Λέων μόλις λίγους μήνες αλλά τότε ήταν πολύ νωρίς να σκεφτούν ακόμα για παιδάκι. Ήθελαν να ζήσουν για λίγο καιρό σαν παντρεμένο ζευγάρι οι δύο τους, να το χαρούν και το παιδάκι τους ήρθε στον κόσμο την πιο κατάλληλη στιγμή… τον περασμένο Οκτώβριο. Η μικρή Μάργκω είναι ένα υπέροχο καστανό πλασματάκι που τους έχει χαρίσει όλη την ευτυχία του κόσμου!
Η Δέσποινα… στο γάμο μου ήταν έγκυος και δεν το γνώριζε!!! Θυμάμαι μόλις είχαν γυρίσει από ένα ταξίδι και η αγαπημένη μου φίλη ήρθε κατευθείαν στο γάμο και άφησε τον Βαγγέλη στο σπίτι να υποφέρει με γαστρεντερίτιδα προκειμένου να είναι δίπλα μας. Τέτοιες θυσίες είναι δυνατόν να τις ξεχάσω ποτέ… αν δεν είναι αυτό αγάπη τότε τι είναι; Και το λέω και για τη Δέσποινα που ήρθε αλλά και για το Βαγγέλη που της είπε να έρθει και να τον αφήσει μόνο του… Τον Αύγουστο γέννησε τη μικρή Πόκα και τώρα πια τα κοριτσάκια μας είναι κι αυτά φιλενάδες… παίζουνε, επικοινωνούν κι εμείς οι χαζομαμάδες όλη μέρα συζητάμε τα κατορθώματα τους.
Η κολλητή μου η Ισαβέλλα. Τότε είχε δεσμό με το Βαγγέλη αλλά ο γάμος και το παιδί της φαινόταν μια μακρινήηηηη κατάσταση. Πέρυσι το καλοκαίρι και παντρεύτηκε και ήταν έγκυος… και τώρα πια μου στέλνει σε video το πανέμορφο κοριτσάκι τους να κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα στην περπατούρα και να ακούω τη φωνή της μαμάς Ισαβέλλας να την ενθαρρύνει και να με πιάνουν τα κλάματα γιατί για φέτος τουλάχιστον οι ζωές μας θα είναι μακριά καθώς ο Βαγγέλης θα παίζει μπάσκετ στην ομάδα της Λευκάδας και όπως όλα δείχνουν η κολλητούλα μου θα τον στηρίξει και πολύ καλά θα κάνει.
Η κουνιάδα μου η Ελένη… τότε ήταν παντρεμένη με τον Παύλο και έγκυος μαζί με μένα με 15 μέρες διαφορά. Θυμάμαι που κάθε φορά συγκρίναμε τις κοιλιές μας και μάλιστα βγάζαμε φωτογραφίες στο πλάι για να έχουμε να τις θυμόμαστε. Και κάθε μέρα τηλέφωνα… εμένα κλώτσησε λίγο… εσένα; Εμένα έχει λόξυγκα στην κοιλιά… το δικό σου; Και δεν θα ξεχάσω τη μέρα που γέννησα που ήρθε στο μαιευτήριο έτοιμη να γεννήσει κι εκείνη με πόση αγωνία με ρώταγε αν ήταν όλα εύκολα… και τώρα με τον Νασούλη, το γιο τους, η Αλεξάνδρα είναι δυο πολύ αγαπημένα ξαδερφάκια που βομβαρδίζουν κάθε φορά το μέρος στο οποίο συναντιούνται!!!
Η Εύα… τότε ήταν ελεύθερη και πλήρως αφοσιωμένη στη δουλειά της… οι δρόμοι μας χάθηκαν κάπου στην πορεία αλλά έμαθα και είδα πως παντρεύτηκε στη Νέα Υόρκη και είμαι πολύ χαρούμενη για εκείνη γιατί με τον Παναγιώτη από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν ένιωσαν ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο και τους εύχομαι Να ζήσουν πολύ πολύ ευτυχισμένοι και να έρθουν στη ζωή τους όλα όσα επιθυμούν.
Πόσο πολύ με ταξίδεψε αυτή η φωτογραφία… γι' αυτό αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου με όλους εσάς που διαβάζετε τα κείμενα μου και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια που μου λέτε όταν με συναντάτε κάπου έξω ή στο face book.
Τελικά η ζωή είναι όλο εκπλήξεις… εμείς πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στη ζωή κι εκείνη ξέρει τι ακριβώς θα φέρει στον καθένα!!!
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)