"Ήρθε η ώρα να μιλήσω για την Αλίκη μου"

Δεκαέξι χρόνια μετά το θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη (πέθανε στις 23 Ιουλίου του 1996), ο άντρας που έζησε μαζί του ένα δυνατό έρωτα, ο Κώστας  Σπυρόπουλος μίλησε για εκείνη και τη σχέση τους στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" και στον δημοσιογράφο Πάνο Ζόγκα. Στη συνέντευξη αυτή ο ηθοποιός, ανάμεσα σε άλλα, λέει χαρακτηριστικά αυτό που πρφανώς κατάλαβε καλύτερα από όλα: "Η Αλίκη ήθελε η ζωή της να είναι μιούζικαλ".

Η γνωριμία τους, η σχέση τους

Γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1987, όταν ο Κώστας έκανε οντισιόν για την παράσταση "Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά". Λίγους μήνες αργότερα δεν είχε πάρει μόνο τον ρόλο, αλλά είχε "κλέψει" και την καρδιά της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

"Τότε ούτε καν μπορούσα να διανοηθώ πόσο μακριά θα έφτανε αυτή η σχέση. Για μένα ήταν κάτι υπερβατικό . Τότε προέκυψε πολύ φυσιολογικά αλλά δεν ήταν φυσιολογικό. Με την Αλίκη άλλαξα πίστα. Κάτι που το αντιλήφθηκα πολύ αργότερα".

Πώς ξεκίνησαν όλα;

"Έπρεπε να  αποδείξω ότι μπορώ να σταθώ στη σκηνή ισάξιά μαζί της. Για εκείνη ήμουν ένα χαρτίπου έπρεπε να της βγει και στο ταμείο. Το ερωτικό ούτε καν περνουσε από το μυαλό μου. Και νομίζω ούτε από το δικό της γιατί ήταν σκλήρή επαγγελματίας. Μέχρι που ήρθε η στιγμή στις πρόβες να κάνουμε το φιλί της παράστασης. Φιλιόμαστε κανονικά και γυρίζιε η Αλίκη και λέει μπροστά στους ηθοποιούς,στον σκηνοθέτη, στους τεχνικούς: "Όπα, κοίτα απόδοση ο μικρός!".

Η ηλικία

"Η Αλίκη δεν είχε πρόβλημα με την ηλικία της. Την έλεγε μέσα από γρίφους. Είχε γίνει κάποια στιγμή μέρος του παιχνιδιού.Της εικόνας της.

Ο χαρακτήρας της

"Άσε, Κώστα να νομίζουν ότι είμαι χαζή" του έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Εκείνος πάλι λέει: "Την Αλίκη τη ζήλευαν. Γιατί ήθελε πάντα να είναι μέσα στην καλή χαρά. Ακόμακαι στα δύσκολα. Ήξερε ότι ήταν πολυεθνική από μόνη της. Ήξερε να διαχειρίζεται τον εαυτό της. Αντιμετώπιζε τον Τύπο στα ίσα. Υποβίβαζε τον εαυτό της για να μην νιώθει άσχημα ο άλλος απέναντί τηςΕίχε χορτάσει επιτυχία.

Η ασθένεια

"Όταν ήρθε το σκοτάδι συμπεριφέρθηκε σαν επαγγελματίας. Θυμάμαι το θάρρος της. Γνώριζε τα πάντα. Απότις αρχές του Ιουλίου του 1996 έπεφτε συνεχώς σε κώμα και μετά ξυπνούσε. Μια μέρα μου είχε πει: "Κωστάκη, αν συνεχιστεί για πολύ αυτό, βγάλτε τα καλώδια. Ξηλώστε τα!". Στις 20 Ιουλίου, μέρα των γενεθλίων της έπεσε σε κώμα. Στις 23 ανακοινώθηκε ότι έφυγε...".