Η Μαρίνα Σάττι, λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση της για το Μάλμε της Σουηδίας, όπου θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 68ο διαγωνισμό της Eurovision, βρέθηκε στον Ρυθμό 94.9 και τη Γιώτα Τσιμπρικίδου σε μια αποκλειστική συνέντευξη.
Η αγαπημένη «ΜΑ-ΡΙ-ΝΑ» βρέθηκε στο studio του Ρυθμού 94.9 και μίλησε για τις προετοιμασίες της Eurovision, τη γνωριμία της με τον Μιχάλη Ρακιντζή και την αγάπη της για το «S-A-G-A-P-O» που άφησε εποχή. Highlight της συνέντευξης ήταν όταν η Γιώτα Τσιμπρικίδου, έδωσε τρία ζάρια που της είχε χαρίσει η μητέρα της σε μια δύσκολη προσωπική στιγμή. Η τραγουδίστρια, έριξε τα ζάρια, τα οποία έδειξαν τον αριθμό 1, σαν ένας προάγγελος της επιτυχίας που θα κάνει το «ΖARI» στη σκηνή της Σουηδίας.
Οι δυο τους μίλησαν για όλα! Η Μαρίνα Σάττι αποκάλυψε το πώς γράφτηκε το τραγούδι που παντρεύει το παραδοσιακό στοιχείο με το ethnic και το σύγχρονο και ότι η έμπνευση για το πρωτότυπο βίντεο κλιπ του «Ζάρι» προέρχεται από την εικόνα και τα στερεότυπα που έχουν στο εξωτερικό για την Ελλάδα, κάτι που ανακάλυψε η ίδια μέσα από τα ταξίδια και τις σπουδές της.
Όσα είπε στη Γιώτα Τσιμπρικίδου και τον Ρυθμό 94.9:
Νομίζω ότι με πολύ ωραίο τρόπο, με πολύ ζωντανό τρόπο, με πολύ χιούμορ, με πολύ ωραία νεανική διάθεση, και στο τραγούδι αλλά και στο βίντεο κλιπ και στην εικονοποίηση του, αλλά και στο Tik Tok, με διάφορα που έχεις ανεβάσει, νομίζω ότι αυτό ταξιδεύει μαγικά σε όλο τον κόσμο. Κάπως έτσι δεν μας βλέπουν; Με διάφορες πτυχές.
Ωραία. Λοιπόν, η ιδέα στην οποία στην ουσία χτίστηκε και το «ΖARI» και το βίντεο κλιπ, είχε να κάνει με αυτά τα στερεότυπα και αυτή την πεπερασμένη γνώση που παρατήρησα, ότι έχουν οι ξένοι για εμάς. Και κατά τη διάρκεια των ταξιδιών που κάναμε στα φεστιβάλ και τις συναυλίες που παίξαμε και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, που έμενα και ζούσα στην Αμερική για αρκετά χρόνια. Που είναι αυτή η γνώση, λοιπόν; Κυρίως της αρχαιότητας, της φιλοσοφίας και της Μυκόνου. Αυτά πάνω κάνω. Άντε και κάποια φαγητά, που ήξεραν. Greek Salad και τέτοια.
Οπότε ξέρετε, στην αρχή που είχα αναλάβει και το project της Eurovision που έλεγαν όλοι, η Ελλάδα, η Μαρίνα, η εκπρόσωπος της Ελλάδας και είμαι εγώ σε φάση «Ωραία, θα κάνουμε το concept “Welcome to Greece”. Θα σας ξεναγήσω». Αλλά εντάξει νομίζω πέραν της πλάκας, σίγουρα ο στόχος ήταν να φτιάξουμε ένα ευχάριστο βίντεο με χαρά και με χιούμορ. Αλλά νομίζω μέσα εκεί έχουν φανεί και άλλα πράγματα της πιο σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και της παράδοσης που υπάρχει στο ίδιο το τραγούδι.
Υπήρξε ποτέ κάποιος που να σου δώσει, έτσι για καλή τύχη, σαν δώρο, ζάρια;
Τώρα πρόσφατα στη συνέντευξη τύπου από τον OGAE, δεν ξέρω αν το ξέρετε. Μου πήραν ένα μικρό ζαράκι μενταγιόν αλλά όχι. Όχι, ψέματα, και προχθές μου πήραν μια λαμπάδα ζάρι, αλλά τώρα αυτή τη περίοδο.
Εμείς σου έχουμε κάνει cupcakes ζάρια, τα οποία θέλω να σου πω τρώγονται, οπότε μπορούμε να δοκιμάσουμε αλλά θα σου πω και κάτι άλλο και θα προχωρήσουμε και θα πούμε και στην πορεία διάφορα. Πριν από χρόνια σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου, η μαμά μου, μου λέει «Παιδί μου, μην στεναχωριέσαι, η ζωή είναι μια ζαριά. Και ό,τι γίνει. Και θα πάνε όλα καλά».
Και μου έφερε αυτά τα ζάρια τα γυάλινα. Τα είχα ανεβάσει και σε ένα story χθες στο Ρυθμό. Είναι τρία. Θα σου δώσω το ένα. Θα σου το δώσω για πάντα. Εμένα που πήγαν πάρα πολύ καλά αυτά, ήταν «εξάρες» στη ζωή μου και ήταν από τη μανούλα μου και επειδή έτσι είμαστε πολλά χρόνια οι δυο μας μόνες μας. Εμένα πολύ μου πήγανε, οπότε με πολύ αγάπη στο δίνω.
Κάτσε να ρίξω. Ένα.
Άρα θα είσαι νούμερο 1.
Ξέρω ότι το «S.A.G.A.P.O» που είναι του Μιχάλη Ρακιντζή, ενός εκπληκτικού καλλιτέχνη, είναι κάτι που θα θέλαμε να ακουστεί σε αυτή την εκπομπή. Πες μου λίγο για αυτή την συμμετοχή της Ελλάδας, του Μιχάλη Ρακιντζή και την επαφή σου με τον Μιχάλη Ρακιντζή.
Καταρχάς, τον έχω γνωρίσει μια φορά, την προηγούμενη εβδομάδα για την ακρίβεια. Σε μια έτσι, τι ήταν εκεί; Πάρτι, πως λέγεται; Good Luck Party. Εντάξει πολύ γλυκός κύριος, πολύ ευγενικός, πολύ καλός, έτσι πιο πολύ σαν μουσικό προς μουσικό ήταν η συζήτηση μας. Αυτό που είχα πει όταν με ρωτούσανε ποια συμμετοχή θυμάμαι, επειδή και τότε, δεν θυμάμαι ποια χρονιά ακριβώς ήταν αλλά ήμασταν μικροί. Θυμάμαι ότι με όλους τους συμμαθητές μου και με τα ξαδέλφια μου και με τον αδελφό μου, για μια περίοδο κάναμε σαν να είμαστε αυτά τα ρομπότ και περπατούσαμε κάπως ρομποτικά και όλες τις λέξεις τις λέγαμε με τα αρχικά. Δηλαδή λέγαμε «έλα», «E-L-A». Και μιλούσαμε έτσι.
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη της Μαρίνας Σάττι εδώ:
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)