Συνέντευξη στην εφημερίδα Real News έδωσε η Ζωή Λάσκαρη και μίλησε εκτός των άλλων για την Αλίκη Βουγιουκλάκη και για τη φιλική σχέση που μοιράστηκε για χρόνια με εκείνη.
Όταν µιλάς για την Αλίκη έχεις υγρά µάτια.
Το κοριτσάκι µου, το φιλαράκι µου... ∆εν µπορώ να σου περιγράψω πόσο µου λείπει. Τη λάτρευα, τη θαύµαζα, την αγαπούσα.
Θυµάµαι στις αρχές του ’90 που είχαµε πάει µαζί σπίτι της. Σε αγαπούσε κι αυτή...
Αγαπιόµασταν ουσιαστικά και δυνατά. Ήξερε ότι την εκτιµώ, ότι πίστευα πως ήταν η απόλυτη βασίλισσα στον θρόνο της, ότι ήταν ένα πονεµένο κορίτσι που πάλεψε µόνη της, που ήταν ο άντρας της ζωής της, που είχε µια καρδιά µάλαµα. Ένα παιδί ήταν η Αλίκη. Ενα χρυσό, υπέροχο, καλό παιδί που θυσίασε πολλά για να έχει την πρωτιά τόσα χρόνια στον χώρο. ∆εν τη χάρηκε τη ζωή της, αγαπούλα µου. Έτρεχε έναν τρελό µαραθώνιο και στερήθηκε τόσα πολλά. Της τα έλεγα. Προσπαθούσα να την πείσω να κοιτάξει λίγο και την Αλίκη, να της δώσει χρόνο και χώρο να απολαύσει όσα έχασε. Πόσο µου λείπει το Αλικάκι µου... Τι κενό!
Αληθεύει ότι είχατε σκεφτεί να παίξετε µαζί;
Ναι, θα κάναµε τη «Μαρία Στιούαρτ», αλλά δεν προλάβαµε... Μου έλεγε συχνά-πυκνά: «Να έρθεις να γεράσουµε µαζί στο χωριό, στον Θεολόγο». Είχε τέσσερα στρέµµατα δίπλα στο σπίτι της και ήθελε να πάµε να µείνουµε εκεί µε τον Αλέξανδρο µετά από χρόνια... «Είσαι τρελή», της έλεγα, «έλα εσύ στο Πόρτο Ράφτη. ∆εν φεύγω εγώ από κει». Γελάγαµε... Περνούσαµε πολλές ώρες µαζί.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)