Η ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου παραχώρησε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και, μεταξύ άλλων, μίλησε στη Μαρία Ανδρέου για την αδερφή της, Νατάσσα, η οποία "έφυγε" από τη ζωή το 2002.
Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξής της:
Απώλειες φίλων, απώλειες και μέσα στην οικογένεια. Ξεπερνιέται η απουσία της αδερφής σας, της Νατάσας;
Αυτό ήταν ένα μεγάλο χτύπημα στη ζωή της οικογένειας. Ο πατέρας μου ήξερε για την αρρώστια της Νατάσας και της έδινε κουράγιο, μέχρι που έπαθε το δυστύχημα με το ποδήλατο. Η Νατάσα έφυγε το 2002. Η μάνα μου πέθανε μετά την απώλεια της Νατάσας, με πολύ πόνο. Εξι χρόνια έζησε χωρίς την αδερφή μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία από να θάβει η μάνα το παιδί της.
Τι θυμάστε από την αδερφή σας;
Ηταν τόσο δυνατή, πάλεψε τόσο πολύ με τον καρκίνο και μάλιστα για καιρό, που δεν πιστεύαμε ότι θα πεθάνει. Το πώς διαχειριστήκαμε την απώλειά της όσοι απομείναμε, και κυρίως τα παιδιά της, είναι μεγάλο θέμα. Ολη μου τη ζωή, ό,τι και να μου συνέβαινε, έπαιρνα τη μάνα μου και την αδερφή μου τηλέφωνο. Ακόμη και τώρα πιάνω τον εαυτό μου, και στα δύσκολα και στα εύκολα, να παίρνω το τηλέφωνο και να σχηματίζω αυτούς τους δύο αριθμούς. Ξαφνικά, όπως μου έρχεται η σκέψη έτσι και μου φεύγει.
Τη βλέπετε στα όνειρά σας;
Τη βλέπω σε πολύ ωραία όνειρα. Πάντα φοράει ωραία ρούχα. Και της λέω μέσα στον ύπνο μου: «Μα, εσύ πώς είσαι εδώ;» Και μου απαντά: «Εγώ μπορώ να έρχομαι». Και τότε της λέω εγώ: «Τότε να έρχεσαι πιο συχνά». Είναι στιγμές που μου λείπει πάρα πολύ. Είναι μαζί μου και δεν είναι. Σε δυο στιγμές της ζωής μου, που έπρεπε να χειρουργηθώ, ένιωσα την παρουσία της. Δεν ήταν κάτι το μεταφυσικό, αλλά κάτι πραγματικό. Την αισθάνθηκα δίπλα μου και μπήκα πολύ ήρεμα στο χειρουργείο. Μου πήρε όλο τον φόβο. Ε, δεν είμαι και μπεμπέκα πια, αν και μεταξύ μας νιώθω κοριτσάκι. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνω, κουράζομαι, έχουμε και τις παθήσεις μου, αλλά δεν το βάζω κάτω (γέλια).
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)