Ο Γιώργος Ηλιόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και εξομολογήθηκε τα τρία δύσκολα χρόνια που πέρασε
«Τρία χρόνια ήταν σαν να έβαλα τον εαυτό μου στον τοίχο κι έπρεπε να αναθεωρήσω τα πράγματα. Δεν με βοήθησε κανείς σε αυτό, το έκανα μόνος μου, το πέρασα μόνος μου, με βοήθησε η προσωπική μου τρέλα που έχω και το χιούμορ μου. Δεν επικοινώνησα με κανέναν, κανείς δεν ήξερε τίποτα. Έγινα πολλές αλλαγές σε μένα, στην προσωπική μου ζωή, έχασα την πυξίδα μου και τα πράγματα έγιναν παράξενα. Ένιωσα ότι έχασα το κίνητρό και δεν μπορούσα να τοποθετηθώ στα πράγματα, ήταν μια σκοτεινή περίοδος, δε έκανα τίποτα» είπε ο ηθοποιός στον αν δέχτηκε κάποια βοήθεια καθώς συνέχισε λέγοντας τι έκανε τον καιρό αυτό: «Μικρά πράγματα, είχα κι ένα θέμα με την εφορία και τα βιβλία, πρακτικά θέματα και δεν μπορούσα να δουλέψω. Είχε έρθει ο Κρόνος στο Ζυγό. Από τότε άρχισα να πιστεύω στα ζώδια. Ήταν 3 χρόνια μαύρα, όλα ήταν ανάποδα. Οι άνθρωποι που μου έχουν σταθεί είναι η οικογένειά μου, ο αδελφός μου, που είναι πάγιος χορηγός και μέντοράς μου. Νομίζω ότι όλη μου την ζωή παίζω τον αδελφό μου.
Στην περίοδο που περνούσα, «έχασα» τον μπαμπά μου από αλτσχάιμερ. Ξαφνικά κατάλαβα ότι ο μπαμπάς μου «έφυγε» και δεν με είδε να κάνω πράγματα. Μου έχει μείνει απωθημένο. Με τον Κώστα Καζάκο παίξαμε τότε το έργο «Το μαύρο κουτί», που είχα γράψει,, όπου ο ήρωας παθαίνει άλτσχάιμερ και δεν ξέρω πως «κλείδωσε» το μυαλό μου, ότι εγώ το προκάλεσα γράφοντας αυτό το έργο.. Ένιωθα άσχημα ακόμα και όταν παίζαμε το έργο, δεν το κατάλαβε όμως κανείς. Οι μαθητές μου με στήριξαν πολύ με την ενέργειά τους».
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)