Βόλτα: Πολύτιμη για το μωρό μας!

Ο χειμώνας αποσύρεται σιγά-σιγά από τις καρδιές, τη διάθεση και την καθημερινότητά μας. Οι πρώτες αχτίδες του ανοιξιάτικου ήλιου ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα και ο καιρός μας καλεί να πάρουμε το μικρό μας και να ξεχυθούμε στα πάρκα και τις πλατείες που αρχίζουν να γεμίζουν με λουλουδένια χρώματα κι αρώματα!

Η επαφή των παιδιών με τη φύση και η έκθεσή τους στον καθαρό αέρα –ο οποίος έχει αρχίσει να γίνεται «είδος πολυτελείας» για πολλές από τις γειτονιές των μεγαλουπόλεων– είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας (μετά, φυσικά, από την αγάπη μας). Ένας «χαλαρός» περίπατος… Μια βόλτα στο πάρκο για «άνευ όρων» παιχνίδια… Οι «εκτός σπιτιού» δραστηριότητες θεωρούνται πραγματικά ανεκτίμητες για τα παιδιά μας, αφού συμβάλλουν τόσο στην σωματική, όσο και στην κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη.

Ρόδα, τσαντούλα και… κοπάνα για το πάρκο!

Τόσο μικρό κι όμως καταλαβαίνει απόλυτα τη διαφορά του «μέσα» και του «έξω». Ένα μωράκι μπορεί να απολαύσει με το παραπάνω έναν ήρεμο περίπατο στο πάρκο. Για να είμαστε ειλικρινείς, αν μπορούσε να διαλέξει, μάλλον θα ήθελε να βρίσκεται συνεχώς εκτός των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού μας. Βασική προϋπόθεση; Να είναι προστατευμένο από τον ήλιο, τον αέρα και… τα (ενοχλητικά) έντομα. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο καιρός αρχίζει να γλυκαίνει, το μικρό μας μπορεί (και πρέπει) να χαίρεται τον καθαρό αέρα οποιαδήποτε στιγμή από τις 07.00 το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου. Όταν, βέβαια, έχει περισσότερη ψύχρα, οι καλύτερες ώρες είναι από τις 11.00 το πρωί μέχρι τις 15.00 το απόγευμα, ενώ τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού προτιμούμε να βγαίνουμε έξω νωρίς το πρωί ή αργά το απογευματάκι.

Τα μωρά, μπορούν να βγουν έξω από τη ζεστασιά του σπιτιού, ακόμα κι από την πρώτη μέρα της ζωής τους. Απλά, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να τα μεταφέρουμε σε κλειστούς, πολυσύχναστους χώρους μιας και το αμυντικό τους σύστημα δεν είναι ακόμα αναπτυγμένο απέναντι στις ιώσεις και τα μικρόβια. Η λύση; Ένας περίπατος στο πάρκο, στην εξοχή, στην πλατεία είναι υπέρ αρκετός τουλάχιστον μέχρι να «σαραντίσει» το μικρό μας. Από την ηλικία των έξι εβδομάδων περίπου, θα μπορούμε να βγαίνουμε καθημερινά για μία ωρίτσα από το σπίτι, ενώ στην ηλικία των έξι μηνών οι ώρες μπορούν να φθάσουν τις τέσσερις με έξι σε δύο «δόσεις». Τέλος, από τους έξι μήνες και μετά είμαστε πλέον «ελεύθερες» να το έχουμε έξω όσες ώρες επιθυμούμε! Είναι γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση το «παν μέτρον άριστον» πηγαίνει περίπατο, αφού, όσο περισσότερες ώρες «παίρνει τον αέρα του», τόσο καλύτερο είναι για εκείνο! Το βάζουμε λοιπόν στο καροτσάκι του (εξ’ ου και η «ρόδα»), φοράμε την τσαντούλα του και την… κοπανάμε για το πάρκο όσο πιο συχνά μπορούμε!

Τα «δώρα» της βόλτας…

• Μέχρι την ηλικία των τεσσάρων μηνών, το μωρό μας «ευεργετείται» από μια βόλτα όσον αφορά τη «δόνηση» που παράγει το καρότσι καθώς προχωρά στο έδαφος, αφού καταφέρνει να το νανουρίσει (Προσοχή: Όσο είναι μωράκι ακόμα, επιλέγουμε ομαλές επιφάνειες για τον περίπατό μας προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε τυχόν κραδασμούς) μαζί με τα τιτιβίσματα των πουλιών που ηχούν γλυκά στα μικροσκοπικά αυτάκια του και με τον καθαρό αέρα ο οποίος χαϊδεύει απαλά το προσωπάκι του. Επίσης, αν και μικρό, μπορεί να ξεχωρίσει κάποια αντικείμενα που κινούνται κοντά στο οπτικό του πεδίο και να διακρίνει τη διαφορά της λιακάδας από τη σκιά. 

• Στο τέλος του πέμπτου μήνα, είναι σε θέση να εστιάσει την προσοχή του σε πολύ μικρά αντικείμενα, π.χ. σε ένα τόσο δα λουλουδάκι και να συρθεί π.χ. επάνω στην κουβερτούλα του πικ νικ εξασκώντας έτσι το μυϊκό του σύστημα.

• Στο τέλος του έκτου μήνα, το μωρό μας μπορεί να στηρίζει το βάρος του σώματός του στα πόδια του όταν στέκεται όρθιο π.χ. επάνω στο «γαργαλιστικό» γρασίδι, ενώ στον όγδοο μήνα καταφέρνει να κάθεται χωρίς καμία υποστήριξη και να παρατηρεί τα παιδάκια που παίζουν, τα δέντρα και τα λουλούδια, τα ζωάκια που περνάνε από μπροστά του.

• Στο τέλος του δέκατου μήνα της ζωής του αρχίζει να μπουσουλάει ενώ είναι σε θέση να καθίσει χωρίς βοήθεια για δέκα ολόκληρα λεπτά! Τέλεια ευκαιρία για να ασχοληθεί με τις πολύχρωμες πετρούλες και να κάνει διάφορους ήχους χρησιμοποιώντας τες, να παίξει με τα κουβαδάκια του στην άμμο ή να καλλιεργήσει την αίσθηση της αφής αγγίζοντας το χορτάρι, το χώμα, τα χλωρά και τα ξερά φυλλαράκια, τα χαλίκια, την άμμο…

• Από τον δέκατο έως τον δέκατο έκτο μήνα της ζωής του θα αρχίσει σιγά-σιγά να περπατάει… Υπάρχει καλύτερος χώρος για εξάσκηση από το «απέραντο» πάρκο που απλώνεται μπροστά του ή από το ειδικό δάπεδο που συναντάμε σε αρκετές παιδικές χαρές το οποίο απορροφά τους κραδασμούς από τυχόν πεσίματα;

Της Μάρθας Αγγελοπούλου με τη συνεργασία της παιδιάτρου Δρ. Βιβής Παναγοπούλου.

Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.