Έτοιμο για το γιατρό;

Αν μέχρι σήμερα νομίζατε πως η υπέρταση αφορά μόνο τους ενήλικες, έφτασε η ώρα να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας… Σύμφωνα με σχετική έρευνα, 3 στα 100 παιδιά εμφανίζουν υπέρταση, ποσοστό το οποίο αγγίζει το 40% με το που κάνει την εμφάνισή του «ο κύριος με την άσπρη μπλούζα»! Και μπορεί οι ειδικοί να συνιστούν υγιεινή διατροφή και συχνή άσκηση προκειμένου να αντιμετωπιστεί η παιδική υπέρταση ως νόσος, τι γίνεται όμως όταν αυτή δημιουργείται από… ψυχολογικά αίτια και δη εξαιτίας της επίσκεψης στον παιδίατρο;

Η λύση είναι μία: προτού ξεκινήσουμε για το ιατρείο, φροντίζουμε να προετοιμάσουμε το μικρό μας σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί, ενώ, με το που θα φτάσουμε εκεί, προσπαθούμε να κρατήσουμε μια πιο «ουδέτερη» στάση. Πιο αναλυτικά…

…αν το μικρό μας είναι από 0 έως 2 ετών.

Η αλήθεια είναι πως σε αυτή την ηλικία δεν μπορούμε να το προετοιμάσουμε πριν από την επίσκεψή μας. Ό,τι κι αν του πούμε, με το που θα δει τον γιατρό είναι πολύ πιθανό να βάλει τα κλάματα, μιας κι από τους 10 περίπου μήνες της ζωής του και μετά, είναι σε θέση να θυμάται ότι κάτι «όχι και τόσο ευχάριστο» το περιμένει… Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποια βήματα τα οποία καλό είναι να ακολουθήσουμε κατά τη διάρκεια της εξέτασης:

• Κρατάμε αγκαλίτσα το μωρό μας και το βάζουμε να κοιτάζει προς τη μεριά του γιατρού. Αν αρχίσει τα κλάματα, δε μιλάμε και δεν το ταχταρίζουμε προκειμένου να σταματήσει. Γιατί; Πολύ απλά επειδή δεν θα το κάνει…
• Δεν προσπαθούμε να αποσπάσουμε την προσοχή του μωρού μας με διάφορα παιχνίδια, φιλάκια, κ.λπ.. Δεν θα πετύχουμε κάτι, ίσα-ίσα θα δυσκολέψουμε τα πράγματα ακόμα περισσότερο.

…αν το μικρό μας είναι από 3 ετών και πάνω.

Σε αυτή τη φάση της ζωής τους, τα παιδιά είναι σε θέση να καταλάβουν όσα τους λέμε. Σίγουρα τα λόγια μας δεν θα εξαφανίσουν τον φόβο, έχουν όμως τη δύναμη να τον μετριάσουν. Βασική προϋπόθεση; Να συμπεριφερθούμε στα μικρά μας σαν να είναι μεγάλα παιδάκια και να τα προετοιμάσουμε μιλώντας τους με τον αντίστοιχο τρόπο.

• Επιστρατεύουμε διάφορα εικονογραφημένα βιβλιαράκια με θέμα –τι άλλο;– τον γιατρό και τη διαδικασία της επίσκεψης στο ιατρείο του.
• Κάνουμε στο μικρό μας δώρο ένα kit με τα σύνεργα του γιατρού με τα οποία παίζουμε παρέα όσο το δυνατό πιο παραστατικά. Π.χ. περιμένουμε στο σαλόνι τη σειρά μας / ακροαζόμαστε ο ένας τον άλλο / τσεκάρουμε τα αντανακλαστικά / κοιτάζουμε τον λαιμό μας, κ.ό.κ. 
• Εξηγούμε αναλυτικά στα παιδιά για ποιο λόγο κάνουμε αυτή την επίσκεψη και τι περιλαμβάνει. Π.χ. ο γιατρός θα εξετάσει το λαιμό βάζοντας ένα ξυλαράκι στο στόμα / θα ακούσει την καρδούλα με το στηθοσκόπιο το οποίο είναι λιγάκι κρύο / θα κοιτάξει τα αφτάκια, κ.ό.κ.
• Αν πηγαίνουμε για εμβόλιο, ενημερώνουμε το μικρό μας και σε καμία περίπτωση δεν του λέμε πως δεν θα πονέσει καθόλου. Το εξηγούμε ότι θα νιώσει ένα τσίμπημα και πως αυτό θα περάσει.
• Τέλος, αν το παιδί μας είναι από 6 ετών και πάνω, το παροτρύνουμε να σημειώσει σε ένα χαρτάκι τυχόν ερωτήσεις που θα ήθελε να κάνει στον παιδίατρο κάνοντάς το με αυτόν τον τρόπο να συμμετέχει ενεργά στην όλη διαδικασία.