Από τον Γιώργο Πράτανο
Ήταν 27 Ιουλίου του 1992 όταν τα αξέχαστα μάτια της Τζένης Καρέζη έκλεισαν για πάντα... Τέσσερα χρόνια πάλευε με τον καρκίνο, καθημερινά, με δύναμη. Αλλά δεν τα κατάφερε και έφυγε τόσο νωρίς. Ήταν γεννημένη στις 12 Ιανουαρίου του 1934.
Είκοσι χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα που είπε "αντίο", ο μοναχογιός της Κωνσταντίνος Καζάκος γράφει για την δική του Τζένη, τη μητέρα του, μόνο στο FTHIS.GR
"Για εμένα ήταν η μητέρα μου. Ήταν ένας άνθρωπος που ακολουθούσε το ένστικτό του, τολμηρή. Δεν την ένοιαζε η “κακή εικόνα” που ενδεχομένως κάποιοι να σχημάτιζαν επειδή εκείνη έκανε πάντα αυτό που ένιωθε . Και θεωρώ πως είναι μεγάλο προσόν να κάνεις και να εκφράζεις αυτό που σκέφτεσαι και αυτό που θέλεις.
Σε κάποια δυσκολία μου, μπορεί να αναλογιστώ: "Τι θα έκανε εκείνη στη θέση μου;”. Φυσικά, είμαστε διαφορετικοί. Εκείνη είχε μια σπουδαία καριέρα. Προσπαθώ κι εγώ να ακολουθώ το ένστικτό μου αφού τις περισσότερες φορές που δεν το έκανα η επιλογή μου αποδείχθηκε λανθασμένη.
Ποτέ δεν έχω έρθει σε δύσκολη θέση εξαιτίας της διασημότητας του πατέρα μου και της μητέρας μου. Είμαι περήφανος για τους γονείς μου. Απλά, δεν μου επιτρεπόταν να κάνω κάποια χαζομάρα από εκείνες τις εφηβικές που κάνουν όλα τα παιδιά.
Ήταν πολύ καλή οικοδέσποινα. Μαγείρευε για την οικογένειά της και τους φίλους της. Είχε μάθει από τη μητέρα της. Ήταν μια γυναίκα χωρίς τουπέ, καθόλου ψηλομύτα. Προσιτός άνθρωπος που μιλούσε σε όλους τους ανθρώπους που ήθελαν να τη χαιρετίσουν.
Η Τζένη Καρέζη ήταν πολιτικοποιημένη. Όχι όμως υπό τη “σκέπη” κάποιου κόμματος. Αυτή την εποχή θα μίλαγε μόνο για την οικονομική κρίση στη χώρα μας και για τα δεινά που υφίσταται ο λαός. Ήταν ανυπόταχτος άνθρωπος. Δεν ανεχόταν λουρί. Θα ήταν τόσο εκνευρισμένη με όλους αυτούς που έχουν προδώσει την πατρίδα. Το είχε κάνει άλλωστε και την περίοδο της Χούντας".
Η Τζένη Καρέζη ήταν μια τεράστια ηθοποιός. Ήταν ένα πλάσμα που το ταλέντο έβγαινε από τους πόρους του δέρματός της. Τη σκέφτομαι πολύ συχνά. Δεν έχει πεθάνει όσο τη σκεφτόμαστε και μιλάμε για αυτή. Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάνε. Νομίζω πως είναι δίπλα μου… "
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)